Artas - Riotology

• BandArtas [AT]
• TitelRiotology
• Release datum2011
• LabelNapalm Records [AT]

Tracklist

1. A Journey begins... 00:59
2. Fortress of No Hope 05:48
3. The Day the Books Will Burn Again 04:08
4. The Suffering of John Doe 05:49
5. Rassenhass 05:29
6. O5 02:35
7. No Pasaran 05:05
8. The Grin Behind the Mirror 03:44
9. Gipfelstürmer 04:32
10. Le Saboteur 04:35
11. Mediafada 04:46
12. O5 01:36
13. Ashes of Failure 05:29
14. Between Poets And Murderers 05:55
15. A Martyr´s Dawn 05:10
16. ...Surrounded by Darkness We Are Able to See the Stars 02:00

Artas stamt uit 2006 en is afkomstig uit Wenen, Oostenrijk, aldaar oorspronkelijk opgericht als Staub & Schatten. Gelukkig hadden ze zelf ook al snel door dat dit niet de meest ideale naam is om internationaal mee door te breken als metalband. Met Artas gaat het vervolgens heel snel. Al na een optreden of tien en het winnen van een bandcontest kan de band een deal tekenen bij het eveneens Oostenrijkse Napalm Records. Eind 2008 leidt dat tot debuut-cd The Healing, mij niet bekend overigens. In januari 2011 is het dan tijd voor de opvolger Riotology, die ik hier nu voor me heb.

Een eerste blik op de tracklist leert ons dat deze cd met 16 titels en een speelduur van zo'n 67 minuten behoorlijk aan de lange kant is. Ik ben benieuwd of de band zijn luisteraars zo lang kan blijven boeien. Wat ook redelijk snel opvalt is dat naast de in de meerderheid zijnde Engelse titels er ook twee Duitstalige, een Franstalige en een Spaanstalige vermeld staan. Deze nummers blijken ook daadwerkelijk in die taal gezongen te worden, wat door de cd heen een behoorlijk apart aspect oplevert. Even uiteenlopend als het tekstuele aspect kunnen we de muziek ook wel beschouwen. De band wordt door hun platenmaatschappij nadrukkelijk gelabeld als modern metal, en sec genomen klopt dat ook: het is metal en inderdaad hartstikke eigentijdse ook nog. Er valt niet echt een enkele term te noemen waar deze muziek in te vangen is. Die muziek ligt ergens tussen hardcore/metalcore en nu metal in, en kent daarnaast nog de nodige thrash en spaarzame death metal invloeden.

A Journey Begins is inderdaad wat de titel belooft: het intro. Met Fortress Of No Hope gaat de cd dan echt van start en krijgen we een eerste indruk van de muziek. In eerste instantie belooft dat nu metal, maar het nummer slaat al vrij snel om in een uptempo metalcorestamper, compleet met breakdowns zoals we er op Riotolgy nog velen zullen horen. Na een paar nummers krijg ik de indruk dat Artas niet echt weet welke kant ze op wil. Er wordt voortdurend geswitched tussen diverse stijlen, met name nu metal (The Grin Behind The Mirror, The Suffering Of John Doe) en hard/metalcore (Mediafada, No Pasaran), terwijl er met bijvoorbeeld Rassenhass ook een puur thrash nummer op het album staat. Ook het gebruik van verschillende talen draagt niet echt bij tot het smeden van een eenheid.

Er is natuurlijk niets mis met een band die zijn diversiteit wil laten horen, maar zorg er dan in elk geval wel voor dat je album als een geheel klinkt. Riotology laat zich eerder beluisteren als een verzamel-cd van bands die ik allemaal al in mijn (digitale) platenkast heb staan. Er komen ook wel een aantal aardige passages voorbij op dit album, maar het is wat te vluchtig, te fragmentarisch. De mannen van Artas kunnen absoluut spelen, en ook de behoorlijk gevarieerde vocalen op deze cd mogen er zeker zijn. De productie is ook prima in orde en helemaal van deze tijd, de cd knalt echt moddervet uit de speakers. En dan kom ik tot de conclusie dat Riotology eigenlijk toch te lang duurt, en de muziek na beluistering nauwelijks blijft hangen. Ik denk dat Artas er verstandig aan doet om de energie die ze met hun muziek willen uitdragen, te stoppen in een aantal goed doordachte tracks, en te kiezen welke kant ze eigenlijk heen willen. Nu is het naar mijn mening nog van alles wat en daardoor alles bij elkaar eigenlijk net niets.