Loading...

In Flames - Sounds of a Playground Fading

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 25-06-2011

Tracklist

1. Sounds of a Playground Fading (4:44)
2. Deliver Us (3:31)
3. All for Me (4:31)
4. The Puzzle (4:34)
5. Fear is the Weakness (4:07)
6. Where the Dead Ships Dwell (4:27)
7. The Attic (3:18)
8. Darker Times (3:25)
9. Ropes (3:42)
10. Enter Tragedy (3:59)
11. Jester’s Door (2:38)
12. A New Dawn (5:52)
13. Liberation (5:10)

Zonder twijfel is In Flames een van de grootste namen in het melodieuze death metal landschap van de laatste (bijna) 20 jaar. Ooit waren zij de pioniers van de overbekende Gothenburgsound. De geschiedenis van de band laat zich lezen als een weinig spannend boek, het is een vlak verhaal, geen pieken en dalen wat betreft personele wisselingen of andere schokkende gebeurtenissen. De ironie wil dat dit haaks staat op de muzikale avonturen van de band, die zijn namelijk allesbehalve saai te noemen. In Flames is nooit bang geweest om tegen de stroom in te roeien, om daarmee zijn eigen gang te gaan. Vanaf Reroute To Remain (2002) werden de vertrouwde melodieuze deathmetalklanken al verlaten voor zoektochten richting andere muzikale horizonten. Nu, met het verschijnen van het laatste wapenfeit Sounds Of A Playground Fading, wordt die lijn sterk doorgetrokken. Zo sterk zelfs dat het er op lijkt dat de band zich aan het vervreemden is van wat ooit een vertrouwde basis was. Al is dat proces natuurlijk al een paar albums geleden ingezet.

Mogelijk heeft dit te maken met het vertrek van gitarist en getrouwe sinds het eerste uur Jesper Strömblad, hij was toch mede bepalend voor het geluid en songmateriaal van In Flames. Daarmee lijkt de laatste hoop vervlogen voor degenen die heel misschien nog een terugkeer naar een ouder, vertrouwder geluid verwachtten. Het vertrek van Strömblad blijkt echter nauwelijks verschil te maken in het moderne melodieuze geluid van In Flames anno 2011. Goed beschouwd gaat In Flames gewoon door waar ze op bijvoorbeeld Soundtrack To Your Escape, Come Clarity en A Sense Of Purpose al mee bezig waren, namelijk het vervaardigen van echte liedjes. De band weet heel goed hoe ze pakkende nummers moeten schrijven, Deliver Us bijvoorbeeld pakt wel heel toegankelijk uit met z'n elektronische toevoegingen. Toch is het zeker geen slecht nummer. Zo staan er wel tracks op het album die bij eerste beluistering eerder doen denken aan een willekeurige hedendaagse metalband dan aan het “vertrouwde” In Flames.

Dit gezegd hebbende moet ik ook wel constateren dat niet alle composities even sterk zijn. Het album opent nogal tam en plichtmatig met het titelnummer, zeker geen hoogvlieger naar mijn mening. Na een paar nummers verder te hebben geluisterd kom ik tot de ontdekking dat ik op zich wel naar aangename muziek zit te luisteren, maar er springt voorlopig niks uit. Het kabbelt een beetje voort zonder dat er iets knettert, knalt, wat dan ook. Dat gevoel heb ik pas voor het eerste een beetje bij The Puzzle, dat lekker fanatiek uit de startblokken schiet. Zo lijkt het album op het eerste gehoor een aaneenschakeling van plusjes ( Where The Ships Dwell, Darker Times, Enter Tragedy) en minnetjes (het titelnummer, The Attic, Ropes, Jester's Door). Het venijn zit 'm bijna in de staart van het album met het wat langere en afwisselende A New Dawn, wat mij betreft het prijsnummer van het album. Deze track heeft alles dat metal zo opwindend kan maken en laat daarmee horen dat In Flames (naast al wat genoemde eerdere tracks natuurlijk) het kunstje nog wel degelijk beheerst. Afsluiter Liberation is daarna een afknapper van jewelste, een schril contrast met het voorgaande A New Dawn.

Kwalitatief valt er op Sounds Of A Playground Fading weinig af te dingen. De muziek zit goed in elkaar, misschien juist wel te goed. In Flames concentreert zich op het schrijven van pakkende liedjes, en dat gaat ze goed af. Dit gaat dan (helaas?) wel ten koste van de agressie en de stevigheid van de muziek waar de band zo “groot” mee geworden is. Het lijkt een natuurlijke gang van zaken van een band die zichzelf niet eindeloos wil herhalen, maar progressie wil boeken in datgene wat ze doen. Dat de band daarmee verwijderd raakt van hun basis is een bijna logisch gevolg van dit proces. Dat geeft in elk geval voer aan voor en tegenstanders, oude en jonge fans, om hierover een stevig debat te voeren. Feit blijft dat de harde korstjes bij In Flames er wel min of meer af zijn, maar ook die smaken af en toe best lekker.

Anders Fridén - Zang

Björn Gelotte - Gitaar, zang

Peter Iwers - Bas gitaar

Daniel Svensson - Drums

Niclas Engelin - Gitaar