Van Canto - Break the Silence
- Van Canto [DE]
- Break the Silence
- 23-09-2011
- Napalm Records [AT]
Tracklist
01. If I Die In Battle
02. The Seller Of Souls
03. Primo Victoria (Sabaton)
04. Dangers In My Head
05. Black Wings Of Hate
06. Bed Of Nails (Alice Cooper)
07. Spelled In Waters
08. Neuer Wind
09. The Higher Flight
10. Master Of The Wind (Manowar)
Van Canto is een beetje een vreemde eend in de metal bijt. Sinds het debuutalbum van dit Duitse gezelschap (A Storm To Come, 2006) is de muziekwereld weer wat interessante termen rijker als A Capella Metal, of het vervangen van instrumenten door vocalen aanduiden met Rakkatakka. Hiermee zijn eigenlijk wel de voornaamste eigenschappen van de band samengevat. Sinds 2006 brengt Van Canto met regelmaat albums uit in dezelfde unieke stijl, de mix van hoofdzakelijk eigen nummers en metalcovers uit diverse hoeken mag inmiddels bekend worden verondersteld. Het leverde de band in elk geval positieve kritieken en aansprekende optredens en tours op, uiteraard vooral in het thuisland. Zo stond de band op Wacken open Air en fungeerde al als support van onder anderen Nightwish, Blind Guardian en Grave Digger. Ik ben benieuwd of het truukje nog werkt op het inmiddels vierde album Break The Silence.
Een band die bestaat uit een drummer en vijf vocalisten die heavy metal ten gehore gaan brengen, wat kun je daarvan verwachten. Als referentie of vergelijkingsmateriaal neig ik nog het meest naar Apocalyptica. Deze Finnen deden met de cello wat Van Canto met de menselijke stem doet. Heavy metal zodanig (re)construeren dat het meest elementaire aspect uit deze muzieksoort, de gitaar, niet gemist wordt. Wat meteen leidt tot het interessante vraagstuk of die gitaar dan wel zo belangrijk is binnen de metal. Wat maakt dat heavy metal heavy metal is? Van Canto presenteert zich qua verschijnigsvorm en attitude als metalband, en eerlijk gezegd zou ik hun muziek ook niet anders kunnen omschrijven dan dat. En dat met alleen zang, door een dame en vier heren, en drums. Die zang is dan wel zodanig verdeeld dat er sprake is van twee leadvocalisten en drie 'achtergrondzangers' die de instrumenten nabootsen, vervangen of hoe dan ook invullen.
Opener If I Die In Battle biedt wat mij betreft meteen duidelijkheid over het 'metal'gehalte van de muziek, die is namelijk absoluut aanwezig. Al heb ik zelf het idee dat er ook wel een klein beetje gesmokkeld wordt, volgens mij hoor ik in dit nummer namelijk wel degelijk een stukje gitaarsolo. Dat mag de pret echter niet drukken, over het geheel weet Van Canto een uitstekende power metal track neer te zetten door middel van 'slechts' de menselijke stem. Dat is meteen de richting waar we deze muziek moeten zoeken, de degelijke Duitse power metal. Denk je zelf de besnaarde instrumenten erbij (al zal dat misschien niet de bedoeling zijn), dan heb je wel een idee hoe dit had kunnen klinken. Toch vind ik het wel een grappig fenomeen dat je hersenen als het ware de 'ontbrekende' gitaren invullen, dat gevoel heb ik althans wel. Geen idee of de bedenkers van dit muzikale idee dat in het achterhoofd hebben gehad.
Goed, de opener hebben we gehad. Naarmate het album vordert neemt mijn oorspronkelijke verwondering over dit fenomeen wel meer beredeneerde vormen aan. Laat ik de muziek maar niet moeilijker maken dan het is. Het lukt me dan ook prima om te genieten van de toegankelijke heavy/power metal van Van Canto. Er kan lekker worden meegebruld met The Seller Of Souls, Dangers In My Head of Bed Of Nails. Vooral in de paar covers die dit album sieren kan de vergelijking worden gemaakt met hoe de muziek had kunnen klinken. Van Canto weet echter zo'n eigen gezicht aan die muziek te geven dat dat eigenlijk niet relevant is. Zo krijgt bijvoorbeeld het afsluitende Master Of The Wind (Manowar) wel een heel eigen Van Canto behandeling. Dus laten we de band maar puur beoordelen op hun eigen kunnen, en dan blijft er onder de streep een dikke voldoende over voor zowel de oorspronkelijkheid van de muzikale gedachten als de uitvoering daarvan.