Lonely Kamel - Dust Devil

• BandLonely Kamel [NO]
• TitelDust Devil
• Release datum28-10-2011
• LabelNapalm Records [AT]

Tracklist

01. Grim Reefer
02. Evil Man
03. Blues For The Dead
04. Rotten Seed
05. Seventh Son
06. The Prophet
07. Ragnarörkr
08. Roadtrip With Lucifer
09. Hard To Please
10. Whorehouse Groove

Een Eenzame Kameel uit Noorwegen, wat moet je je dan misplaatst voelen. En dan ook nog tegen de gangbare muzikale koersen in varen (als schip van de woestijn zijnde natuurlijk zeer toepasselijk) en een muzieksoort spelen die ooit ook wel bekend stond als desert rock. Het Noorse kwartet Lonely Kamel (een samentrekking van het Engelse Lonely en het Noorse Kamel?) is nog een relatief nieuwe band. Zij debuteerden in 2008 met een self titled album, en vooral door veel (en goed) live te spelen verdienden ze uiteindelijk een deal bij Napalm. Na Blues For The Dead (2010) is het nu tijd voor het derde album: Dust Devil.

Het album opent met een gruizig, bluesy gitaargeluid, zo Southern Rock als maar zijn kan. Grim Reefer lijkt zo weggeplukt uit een willekeurige redneck jukebox (no offense). De wat snauwerige vocalen met Amerikaanse tongval sluiten hier uitstekend bij aan. Tel hier een groovy ritmesectie bij op en je waant je echt in het land van Uncle Sam. In het snellere gedeelte komt de invloed van een band als Black Sabbath om de hoek kijken, luister eens naar die heerlijk groovende bas! Een uitstekende, dynamische opener met een verrassend slot.

Het korte en felle Evil Man doet daar niet voor onder. Stevige, smerige, bluesy rock, gebaseerd op klassieke blues en hardrock thema's. Dit swingt als ... inderdaad, u raadt het al. Die swingende tieten komen in verband met groovy stoner rock nogal eens voorbij. Of wordt ik hier nou geacht een woordgrapje te maken met de bulten van een Lonely Kamel? Erg grappig trouwens om halverwege het nummer opeens eins, zwei, drei, vier te horen roepen. Blues For The Dead doet me in de openingsriff en de aansluitende groove wel heel erg aan Black Sabbath denken, echt zo'n nummer van: hey, dat heb ik eerder gehoord. Maar wel weer errug lekker!

Dit niveau van musiceren houdt de band met gemak het hele album vol. Aan de ene kant zijn er de tracks die log en slepend zijn (bijvoorbeeld het lange Seventh Son, met een heerlijk melancholiek sfeertje), anderzijds zorgt de band voor mid/uptempo swingende meebeukers (The Prophet, Roadtrip To Lucifer), die me heftig laten meeveren op mijn stoel. En allemaal met datzelfde aangename smerige geluid. Het motto van de band 'Blues, grooves and a bottle of booze' is wat dat betreft aan mij wel besteed.

Behalve de al genoemde voorbeelden/invloeden doemen uiteindelijk ook de namen Jimmy Page/Led Zeppelin en Jimi Hendryx in mijn hoofd op. Niet de minste voorbeelden om mee vergeleken te worden, maar de enorm pakkende heavy stoner rock op een bluesy bedje van Lonely Kamel mag er dan ook zeker wezen. Een vette aanrader voor de liefhebbers van het genre!