Loading...

Diabulus in Musica - The Wanderer

Gepost in Reviews door Linda Heeringa op 24-02-2012

Tracklist

01. A Journey's End (Intro)
02. Ex Nihilo
03. Sceneries Of Hope
04. Blazing A Trail
05. Call From A Rising Memory (Intro)
06. Hidden Reality
07. Shadow Of The Throne
08. Allegory Of Faith, Innocence And Future
09. Sentenced To Life
10. Oihuka Bihotzetik
11. No Time For Repentance (Lamentatio)
12. The Wanderer

Het Spaanse Diabulus in Musica is ondanks het feit dat ze nog relatief nieuw zijn, geen vreemde eend in de bijt wat gothic metal betreft. Wat verwacht je ook, met Sascha Paeth achter de schermen. Na veel lovende kritieken te hebben gekregen voor hun debuut Secrets, ben ik zeer benieuwd wat hun tweede album, The Wanderer gaat brengen.

Het begint allemaal met wat windgeluiden en een fluit die schril en eenzaam zijn geluid laat horen in de intro A Journey’s End. Dan als donderslag bij heldere hemel, komt een orkest erbij en wat sinister klinkende, maar epische klanken vormen een brug naar Ex Nihilo. Ik hoor hierin een hoop Epica invloeden, maar dankzij de zang en de toegankelijke klanken heeft Diabulus in Musica toch een mooi, eigen geluid. Best een licht nummer ondanks de grunts en snoeiharde dubbelbasdrums die hier en daar op komen duiken. Sceneries of Hope en Blazing A Trail zijn aardige nummers maar allebei geen daverend succes. Ik mis gevoel, en de hoge, powermetal achtige gitaar in Blazing A Trail klinkt aardig fout in contrast met de grunts en zwaar klinkende koren.

Wat is het toch met dit soort albums waar de goeie dingen in de intermezzo’s zitten? Call From a Rising Memory is weer typisch zo’n voorbeeld die helaas niet zo naadloos overgaat in het wat trage Hidden Reality. Toch heeft dit nummer heel wat in z’n mars, met een aardig episch klinkend refrein waar het koor de boventoon voert. Shadow of the Throne laat al meer agressie horen. Erg duister nummer met alleen grunts en mannenkoor. Allegory of Faith, Innocence and Future schud het clichématige geluid wat we in de eerste helft horen van zich af en de muziek word wat complexer en het duistere sfeertje van Shadow of the Throne blijft aardig hangen, maar overheerst niet. Een van de wat betere nummers op dit album.

In Sentenced to Life hoor ik de eenzame fluit terug die een knipoog geeft naar de intro van het album. Een erg mooie ballad waarbij de geweldige fluwelen stem van de(gast?)zanger opmerkelijk genoeg de show aan het stelen is, en van dit nummer een echte highlight maakt. Wat volgt is een nummer met de naam Oihuka Bihotzetik. Het nummer zelf is wat minder indrukwekkend als de titel maar alsnog niet heel slecht. Aardig veel afwisseling en de drummer weet ook van wanten.

No Time for Repentance (Lamentattio) neemt zijn tijd, met ruim 8 minuten. De grunts hierin zijn voor mijn part te veel aanwezig en mogen echt een toontje minder, en een stuk katholiek kerkkoor aan het eind is prima, maar maak het niet a.u.b. te lang. Iets wat Diabulus helaas wel doet. De afsluiter The Wanderer is vreemd genoeg een semi-ballad met een folk achtig tintje en een boel akoestische gitaren. Dat verwacht je niet snel bij een titelsong, maar ik vind het wel wat hebben. Wel een van de beste nummers van dit enerzijds vervelende, maar anderzijds interessante album, dat wat mij betreft dan ook een voldoende krijgt.

Zuberoa Aznárez - zang

Gorka Elso - toetsen, grunts

Adrián M. Vallejo - gitaar, screams

Xabier Jareño - drums

Álex Sanz - bas