Hellsaw - Trist

• BandHellsaw [AT]
• TitelTrist
• Release datum24-02-2012
• LabelNapalm Records [AT]

Tracklist

01. The Devil Is Calling My Name
02. Sorrow Is Horror
03. Doom Pervades Nightmares
04. The Forerunner Of The Apocalypse
05. Death Bells
06. Trist
07. A Winter Cold
08. Beldam.1450
09. Silence

Al geruime tijd houdt het uit het land van Mozart afkomstige Hellsaw een zwart vlammetje in het besneeuwde hart van de Alpen brandende. Met een deal op zak bij Napalm mag de band met haar vierde album Trist een poging doen om het zwarte vuur te laten overslaan naar een groter publiek.

Hellsaw vaart een zeer degelijke, ietwat veilige black metalkoers die de gedachten terug laat gaan naar de dagen dat black metal ijskoud was en nog vrijwel niet werd aangetast door toetsen en orkestpartijen. Wel is Trist gezegend met een overrompelend geluid dat helemaal van nu is.

In de winterse openingsceremonie The Devil Is Calling My Name worden de gitzwarte kaarten grotendeels al op tafel gelegd. Herkenbare maar goed uitgevoerde en meeslepende black metal met een behoorlijk depressieve ondertoon. De vocalist die schuilgaat achter het pseudoniem Aries laat met een getormenteerde stem aan de luisteraar weten dat hij zich er bij neerlegt dat hij opgeroepen is door de gehoornde heerser uit de brandende hellekrochten teneinde een reeks van diens duistere opdrachten te volbrengen. Ondanks het naar doom neigende karakter, is het tempo over het algemeen aangenaam hoog. Het album heeft vaart en kent voldoende afwisseling om tot het einde toe te boeien.

De hoogtepunten zijn daarentegen wel de nummers die het meest afwijken van de rest. Het epische Doom Pervades Nightmares creëert door middel van een wegstervend ritualistisch orgeloutro een licht schizofrene sfeer om de gekte van de duivelse nachtmerrie te illustreren. Ook de hypnotiserende melodieuze passages doen hun sfeerverhogende werk op gepaste wijze. Het andere hoogtepunt heet Silence. Een behoorlijk progressief nummer met een haast Fates Warning achtige opbouw. Spanning gegarandeerd. Dat belooft alvast wat voor de toekomst.

De verder gemakkelijk te behappen composities klinken professioneel en melodieus genoeg om een breed scala aan metalheads aan te kunnen spreken. Echt heel smerig en kwaadaardig wordt het nergens. Maar Hellsaw is ook weer niet zo toegankelijk dat het de doorgewinterde ondergrondse black metalstrijders al te zeer zal afschrikken. Hellsaw ontstijgt met Trist net de grauwe middelmaat met de vaag aan Shining herinnerende neerslachtige toonzetting en de overrompelende bombast die met relatief weinig middelen wordt bewerkstelligd