Adrenaline Mob - Omertá

• BandAdrenaline Mob [US]
• TitelOmertá
• Release datum16-03-2012
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Undaunted
02. Psychosane
03. Indifferent
04. All On The Line
05. Hit The Wall
06. Feelin' Me
07. Come Undone
08. Believe Me
09. Down To The Floor
10. Angel Sky
11. Freight Train

Hoe prog of metal de bands Dream Theater en Symphony X ook zijn, hun fundament kun je rustig ergens in de jaren '80 hardrock terugvinden. Dat is een controversiële stelling, heb ik links en rechts op de muziekfora gemerkt, maar de invloeden zijn bij beide bands mij te evident om te ontkennen. Wellicht is het de gespannen voet waarop de metalwereld leeft met de uitbundige stadionrockers van weleer met hun grote pruiken die deze ontkenning in stand houden. Toch houden figuren als Sebastian Bach en Mötley Crüe dapper stand door met goede albums vol rechttoe rechtaan hardrock te komen die ook nog eens met beide benen in het heden staan.

Vocalist Russell Allen en slagwerker Mike Portnoy hebben nu de handen ineengeslagen en samen met gitarist Mike Orlando doen ze onder de Adrenaline Mob vlag een flinke duit in het stevige hardrockzakje. Terug naar de ware roots?

Vorig jaar bracht de band al een ronkende EP uit. Dat leverde al matige reacties op van fans van de bands waarmee de leden groot geworden zijn. En dat zal met de langspeler Omertá vast niet anders zijn. De heren Allen en Portnoy wijken gewoon lekker van hun pad af en gaan zich als leden van de adrenaline mafia helemaal te buiten aan vette, dampende en groovende klodders hardrock. Van die klodders waar we ooit bands als Skid Row en misschien wel Warrior Soul om bejubelden. Vanaf opener Undaunted weet je direct wat voor vlees je in de kuip hebt.

“ARE YOU MOTHERFUCKERS FEELIN' ME?” brult Russell Allen ons toe in Feelin' Me. Tijd om de proggy oogschellen af te doen en je te laten meeslepen door de werkelijk gierende aanval op je adrenaline klieren. De scheurende solo’s van Mike Orlando janken het uit en nodigen uit om je luchtgitaar om te hangen en te geselen tot je erbij neervalt. Heel even klinken in die momenten de proggy roots van de heren door, maar het is maar heel lichtjes.

Erg mooi zijn de meer emotioneel beladen hardrocktracks Indifferent en Come Undone. Vocale grootmacht Allen krijgt hier alle ruimte om zijn kunnen te etaleren. Op Come Undone doet er ook nog een mysterieuze gastzangeres mee. De bio schrijft helaas niet wie dat is. Op de prachtige Beatle-esque ballade All On The Line is het eveneens Allen die de show steelt. Dit soort nummers maken dit soort hardrockalbums helemaal compleet.

Omertá is een niks aan de hand hardrockfeest waar er nog maar veel te weinig van zijn. Het bulkt van de energie. Voor de liefhebbers van bands als Skid Row/Sebastian Bach en de modernere Mötley Crüe is Adrenaline Mob verplichte kost. Verwacht geen Dream Theater of Symphony X synthese maar laat je adrenaline huishouding gewoon eens gijzelen door deze progmetalsoprano’s en je zal niet teleurgesteld zijn.