Iblis - Menthell

• BandIblis [PL]
• TitelMenthell
• Release datum01-04-2012
• LabelD.T.M. Productions [GB]

Tracklist

01. White Claudia
02. 12 Sycamores
03. Menthell
04. Poison In Your Food
05. Don't Eat My Legs
06. Origin
07. Bill Skins Fifth

Ik geloof dat het voor het eerst is dat ik een band uit Polen geen standaard metal genre hoor spelen. Of het nou thrash, death, of black metal is, muziek uit dit land is altijd degelijk, maar zelden origineel. Aan dat vooroordeel maakt Iblis ondubbelzinnig een eind. Iblis (Arabisch voor satan) bestaat sinds 2001 en debuteert na een tweetal demo's dit jaar met (mini) CD Menthell. Laat ik de zeven titels met een speelduur van een goed half uur maar eens gaan ontleden.

Een eerste luisterbeurt blijkt alleen al nodig om de freaky avant garde metal op je te laten inwerken. Wanneer de oorspronkelijke stofwolken zijn opgetrokken blijft een gevoel achter dat je dit niet alleen vaker moet, maar ook wil horen. Wat dat betreft is die korte speelduur ook wel genoeg, want de oortjes trillen nog duizelig na van dit onwennige geluid.

De basis van de muziek van Iblis ligt in een soort van progressieve black metal. Dat wordt dan aangevuld met jazzy ritmes en gefreak; let vooral eens op de bas in bijvoorbeeld 12 Sycamores, of Don't Eat My Legs: waanzinnig, en swingend. De riffs zijn eigengereid en gaan hun eigen weg, de drummer tikt elk gaatje subtiel dicht, en als slagroom op deze merkwaardig samengestelde taart vinden we een veelvoud aan vocale stijlen. Die variëren van hees gekrijs, praat- en fluisterzang, gejammer, verheven gegalm, tot ook 'normale' cleane zang.

Om toch ergens een vergelijking te vinden kom ik uit bij de al net zo avant gardistische muziek van het titelloze Mr. Bungle debuut. Dezelfde springerige van-de-hak-op-de tak ritmes met een enigszins absurdistische invulling. Ook qua vocale geluiden is die vergelijking gerechtvaardigd, Mike Patton is ook zo'n stemkunstenaar. En nu ik er over nadenk: een beetje System Of A Down zit er ook wel in.

Des te knapper dat Iblis hun muzikale gedachtekronkels in compacte nummers weet om te zetten. Want in de aanleg zitten de afzonderlijke nummers gewoon vrij traditioneel in elkaar. Geen ellenlange freaky passages, maar overzichtelijk gestructureerd. Ook het instrumentarium kent geen verrassingen, 'gewoon' drums, bas, gitaar, zang. Het zijn het gebruik en de invulling die dit album bijzonder maken. Ik mag dit soort niet in een hokje te plaatsen fratsen wel.