Black Sheep Wall - No Matter Where It Ends

• BandBlack Sheep Wall [US]
• TitelNo Matter Where It Ends
• Release datum23-03-2012
• LabelSeason of Mist [FR]

Tracklist

01. Agnostic Demon
02. Liminality
03. Vitruvian God
04. Black Church
05. Torrential
06. Ambient Ambitions
07. Cognitive Dissonance
08. Personal Prophet
09. Flesh Tomb

Californië associeer je met zon, zee, strand, surfen, een strakblauwe hemel en vooral zonnige muziek. Mooi dat er dan eens een band komt die zulke clichés aan gruzelementen hamert. Het jonge gezelschap Black Sheep Wall uit Los Angeles en omgeving uit zich juist in gitzwarte muziek vanuit een al even zwartgallig muzikaal landschap. Doom, sludge, drone met wat noise invloeden is wat zij de luisteraar voorschotelen. Voorzien van log gitaarwerk en een brute strot presenteert Black Sheep Wall hier z'n tweede album No Matter Where It Ends, muziek in de geest van Eyehategod, (latere) Neurosis en een vleugje (vroege) Mastodon.

Met het debuut I Am God Songs ben ik niet bekend, ik heb mij laten vertellen dat die plaat vooral neigde naar postrock. De opvolger barst echter van de doomy, sludgy riffs, voorzien van een zekere groove. De eerste gitaartonen van opener Agnostic Demon maken wat dat aangaat al veel duidelijk: dit is doom/sludge in optima forma. Log en meeslepend sleurt dit nummer naar een heavy climax, nice! Dit belooft veel voor de rest van het album. De zang kruipt onder je huid, een intense, zinderende schreeuw.

Liminality lijkt wat subtieler, heel even dreigt zelfs iets van toegankelijkheid te ontstaan. Gelukkig wordt al gauw weer vervallen in een rauwe riff, zodat dit angstmoment snel voorbij is. Vitruvian God is als loodzwaar instrumentaaltje een mooie opmaat naar het gruwelijk lompe Black Church. Trae Malone brult de longen uit z'n lijf, in een schijnbare strijd met het al even brute muzikale geweld. Stiekem wel een nummer met een lekkere groove, repetitieve riffs voeren je ver weg van het zonnige Californië om je mee te nemen naar meer duistere oorden.

Het is echter niet alles goud dat er blinkt. Ondanks dat er op het album nog een paar tracks staan die na het sterke begin prima aan de daarmee opgewekte verwachtingen voldoen (Ambient Ambitions), wordt No Matter Where It Ends naar mijn mening ontsiert door Cognitive Dissonance (what's in a title?). Deze zes minuten durende noise oprisping zonder enige relatie tot het voorgaande haalt onnodig de opgebouwde spanning uit het album. Daarmee alles dat nog volgt degraderend tot spanningsloos en zinloos gekabbel.

Er staan een aantal harde, rake knallers op dit album. Dat niet alle tracks van eenzelfde hoge niveau zijn deert geenszins, de kwaliteit is alleszins acceptabel. Maar waarom nou zulk opvulmateriaal als Cognitive Dissonance op je plaat zetten? Ik begrijp het niet. Uiteindelijk doet het voor mij niks af aan de sterkere tracks van het album, de noise invloeden elders op het album storen me ook niet, maar ik hoop wel dat Black Sheep Wall er op een opvolger in slaagt om een heel album lang te blijven boeien.