Nachtblut - Dogma

• BandNachtblut [DE]
• TitelDogma
• Release datum25-05-2012
• LabelNapalm Records [AT]

Tracklist

01. Dogma
02. Der Weg Ist Das Ziel
03. Ich Trinke Blut
04. Eiskönigin
05. Rache
06. Mein Herz In Ihren Händen
07. Mordlust
08. Macht
09. Busssakrament
10. Vulva
11. Schritte

In september van het vorig jaar besprak (toenmalig) collega Mattijs het tweede album Antik van de Duitse dark metallers van Nachtblut. Mijn ongenoegens omtrent de term dark metal heb ik al eerder en vaker geuit, dus daar ga ik het niet over hebben. Wel ga ik het hebben over Dogma, de opvolger van Antik. Nu al weer een nieuw album? Ja, want Antik was oorspronkelijk al een eigen beheer uit 2009, dus eigenlijk werd het ook wel weer eens tijd.

De bevindingen zoals die geventileerd werden over z'n voorganger zijn grotendeels ook weer van toepassing op Dogma. De muziek is te omschrijven als een soort gothic versie van Rammstein. Stampend, ritmisch, mechanisch, met een dikke donkere rand. Scherpe, Duitstalige teksten, waardoor Nachtblut zich vooral lijkt te richten op de eigentalige markt. Dit is sowieso wel muziek die het in Duitsland goed doet volgens mij. De verkoopcijfers geven de band gelijk.

Titelnummer Dogma opent met de onheilspellende combinatie van onweer en piano, maar ontpopt zich al snel tot de eerste gothic stamper van het album. Simplistisch ritmisch, met een wat hees / schreeuwerige zang en een bijrol voor de (overigens bij vlagen best heavy klinkende) gitaren. Zo hebben we meer van deze typische, compacte, bijna dansbare en toegankelijke rocksongs. Der Weg Ist Das Ziel om mee te beginnen, maar ook nummers als Eiskönigin en Vulva kunnen zo de clubs in.

Wat hardere tracks zijn er ook. Mordlust is lekker heavy en duister, en Ich Trinke Blut doet met dank aan de krijsende zang denken aan Cradle Of Filth. Wat dan weer wel een bedenkelijke vergelijking is ten opzichte van die band, maar dat is een heel ander verhaal. Tussen de dansvloer stampers en de wat pittiger tracks staan er ook nog een paar nietszeggende nummers (Rache, Macht bijvoorbeeld) die maar wat voortkabbelen, waardoor er niet echt een consistent niveau aanwezig is op het album.

Met regelmaat worden de tracks opgesierd met electro en industrial elementen, naast vullende orkestrale arrangementen. Waarmee Nachtblut op Dogma eigenlijk constant balanceert op het evenwicht tussen duister en catchy. De band wil wel 'gevaarlijk' klinken (de uiterlijke verschijning lijkt daar ook op gebaseerd), maar dat mag nooit ten koste gaan van de toegankelijkheid. Dat met het balladesque Schritte het album als de spreekwoordelijke nachtkaars uitgaat helpt ook niet echt.

Er zijn best een paar leuke momenten te vinden op Dogma, maar het hele album lang boeit mij niet. Er is geen sprake van een opbouw of spanning op het album op zich, de afzonderlijke tracks vind ik niet allemaal even geweldig. Achtergrondmuziek voor op een feestje met gemengd publiek.