DarkEnd - The Canticle Of Shadows

• BandDarkEnd [IT]
• TitelThe Canticle Of Shadows
• Release datum25-04-2016
• LabelNon Serviam Records [NL]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Clavicula Salomonis
02. Of The Defunct
03. A Precipice Towards Abyssal Caves (Inmost Chasm, I)
04. Il Velo Delle Ombre
05. A Passage Through Abysmal Caverns (Inmost Chasm, II)
06. Sealed In Black Moon And Saturn
07. Congressus Cum Dæmone
08. Inno alla stagione dell'inverno (bonus)

Black metal met symfonische en/of orkestrale invloeden, ik zal niet zeggen dat je me er 's nachts voor mag wakker maken, maar ik lust het graag. Vier jaar geleden was collega Geert prima te spreken over het Italiaanse DarkEnd, dat met Grand Guignol - Book I z'n tweede album had afgeleverd. Je kunt dus wel stellen dat het tijd werd voor een opvolger. Het genoemde album werd nog in eigen beheer uitgebracht, inmiddels is de band opgepikt door het Nederlandse Non Serviam Records, dat later deze maand voorziet in de release van het splinternieuwe album The Canticle Of Shadows.

Wanneer je het in algemene zin hebt over symfo-black vallen al gauw namen als Cradle Of Filth, Dimmu Borgir en Carach Angren. Van die eerste heeft DarkEnd wel iets weg, van die tweede ook, maar wel al wat minder, en van het niveau van Carach Angren is DarkEnd nog net iets verwijderd naar mijn mening. Het theatrale van genoemde bands is hoe dan ook aanwezig, dat is Italianen immers wel toevertrouwd. Sterker nog: ze noemen hun eigen albums opera's! Bombast, koren en (veel) toetsen maken een wezenlijk onderdeel uit van het geluid van deze band, waardoor de oorspronkelijke black metal een min of meer toegankelijke lading krijgt. Want genoemde elementen gaan hand in hand met ziedende riffs, en door ratelend drumwerk voortgedreven blastbeats en opruiende tempo's. Er is echter in meer slepende passages ook ruimte voor sferische gitaarstukken; lekker om even op adem te komen in het overwegend drukke geluid.

Helaas gaat ook de leadzang regelmatig de kant op van die van Cradle Of Filth, al klinkt "Animæ" gelukkig niet zo hysterisch als Dani. Regelmatig horen we ook gesproken en/of gefluisterde teksten over de muziek heen, deze benadrukken het verhalende karakter van dit album en de muziek. Sowieso neemt zang een voorname plaats in op dit album getuige gastbijdragen van gekende namen in de extreme muziek-scene: Niklas Kvarforth (Shining), Attila Csihar (Mayhem), Sakis Tolis (Rotting Christ) en de waarschijnlijk iets minder bekende Labes C. Necrothytus (van de landgenoten van Abysmal Grief) mogen hier allemaal hun (brute) zegje doen.

DarkEnd weet hun spannende verhalen op interessante wijze te verpakken in hun visie op de mix van black metal en symfonische elementen. Daarbij blijft het metalgehalte vrijwel constant de boventoon voeren, en van aantrekkelijk niveau. Het symfonische aspect komt niet gekunsteld over, maar is fraai ingepast. Dat maakt The Canticle Of Shadows voor mij tot een aangename luisterervaring. Met de epische afsluiter Congressus Cum Dæmone als waardig slotstuk van een dynamisch album!