Albinö Rhino - Albinö Rhino

• BandAlbinö Rhino [FI]
• TitelAlbinö Rhino
• Release datum30-04-2014
• LabelInverse Records [FI]

Tracklist

01. The Forest Prevail
02. Sanctification
03. Blue Mist
04. Uphold The Light (Part I)

Wat voor muziek verwacht je van een albino rhino? Juist, logge, stroperige, zware muziek. De liefhebber van luie, lome, doomy stoner wordt dan ook op z'n wenken bediend met dit tweede album van het Finse drietal, simpelweg Albinö Rhino getiteld. Het is de opvolger van het vorig jaar verschenen debuut Return Of The Goddess.

Albinö Rhino is a 3-piece, tube-driven, downtuned riff-monster. Simple things like recording on one take, improvisation, long songs, long gigs, thick strings and tube-amplifiers are valued in this camp. Taking influences from all decades since the 70's, from the Family Tree of Doom, cooking it all up within psychedelic jamming.

Dat de band wars is van standaard conventies mag blijken uit het feit dat ze openen met een instrumentaal nummer van ruim negen minuten. The Forest Prevail is zeker niet al te vlot, en redelijk monotoon / herhalend, maar ook swingend. Ook zijn er heel voorzichtig wat wat space-rock geluiden te horen. Het zet de toon voor een lomp en log, maar toch pakkend album, waarop naast deze track nog 'slechts' drie titels prijken. Dat dit viertal gezamenlijk toch nog goed is voor bijna 40 minuten aan muziek zegt veel over wat de luisteraar te wachten staat. De introductie heeft dus niks te veel beloofd.

Wat volgt is het Black Sabbath-achtige Sanctification. Een relatief 'compact' nummer - want 'maar' zeven-en-halve minuut - waarin de kracht van de riff optimaal benut wordt. Toegegeven, de zanglijnen zijn niet bepaald spannend, waardoor je je misschien afvraagt of de zang wel een meerwaarde heeft. Ik zeg ja, juist omdat die vaak cleane, ijle zang regelrecht tegen de logge muziek in gaat.

Blue Mist vervolgt, alweer een nummer met zo'n verrukkelijke groove en, o jee, zowaar een wat hoger tempo, en een gitaarsolo! Afgesloten wordt met het 14 minuten durende Uphold The Light (part I). Daar wordt de tempoversnelling doorgezet, want het is een voornamelijk uptempo (nou ja, binnen deze context dan toch zeker) nummer met wederom een heerlijke meeslepende stoner-groove er in, en daarnaast de in de introductie genoemde psychedelische aspecten. Er zit wel een heel klein beetje Pink Floyd in, naar mijn gevoel.

Ik vind dit echt heerlijke muziek om naar te luisteren. Het ritme is telkens lekker meeslepend, tot haast dromerig aan toe, zeker in afsluiter Uphold The Light (Part I). De wisselwerking tussen de logge tonen van het snarengeweld en de simpele, 'kale' zang pakt bij mij erg goed. Fijn plaatje!