Barren Earth - On Lonely Towers

• BandBarren Earth [FI]
• TitelOn Lonely Towers
• Release datum30-03-2015
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. From The Depths Of Spring
02. Howl
03. Frozen Processions
04. A Shapeless Derelict
05. Set Alight
06. On Lonely Towers
07. Chaos The Songs Within
08. The Vault

Barren Earth is een metalband met als thuishaven Finland, die bestaat uit muzikanten die elders hun 'hoofdband' hebben. Zo komen we leden tegen van Moonsorrow, Thy Serpent, Kreator, Waltari en Turisas. Laatste aanwinst is zanger Jón Aldará, die bescheiden bekendheid geniet als zanger van de van de Faeröer eilanden afkomstige doom metalband Hamferð. Barren Earth is inmiddels toe aan album nummer drie: On Lonely Towers.

De band stond eigenlijk bekend als die band die death metal vermengde met folk en progressieve elementen. Dat progressieve zit er dubbel en dwars in, die folkinvloeden gaandeweg steeds minder. De muziek is vooral melancholisch qua sfeer, en zou bijna aansluiting kunnen vinden in de epische of doom metal-hoek. De acht nummers klokken gezamenlijk richting het uur; in aanmerking genomen dat het intro From The Depths Of Spring (pianogepingel en akoestische gitaar) nog geen anderhalve minuut duurt kun je dus uitgesponnen, sferische nummers verwachten. Dat is wat anders dan alleen maar langzame muziek.

Al begint het met Howl en A Shapeless Derelict nog behoorlijk vlot. Het zijn dan ook de kortste - en meest compacte - nummers van het album, maar vooralsnog geen nummers waar deze band zich mee zal onderscheiden. Wat wel direct opvalt is de vocale verscheidenheid, ik denk dat Barren Earth in dat opzicht wel vooruit is gegaan met de nieuwe vocalist. Het is vooral de cleane, soms zelfs naar opera-achtige sferen neigende zangstem die indruk maakt; en het verschil maakt!

Een nummer als Set Alight laat goed horen waar Barren Earth allemaal toe in staat is. Vooral de flitsende latere jaren '70 progrock toetsenpartijen vallen op, maar zelfs nog daarnaast wordt gevarieerd van sferisch, bijna akoestisch tot zware metalen uitbarstingen. Ook het navolgende titelnummer On Lonely Towers spreekt me aan, maar dan vooral vanwege het hoge doomgehalte. Al vind ik in het begin ook dat zojuist genoemde typische seventies proggy toetsengeluid erg mooi.

Met afsluiter The Vault gaat de band nog net een tikkie verder terug in de tijd, ik moet in eerste instantie eigenlijk wel aan Pink Floyd denken. Dat is natuurlijk voorbij wanneer Aldará zijn scheur open trekt - bedoel ik positief hoor. Sowieso heeft ook dit nummer weer de nodige afwisseling te bieden, zeker wanneer toetsen (ook piano!) en gitaar beurtelings mogen gaan soleren in de beste rock-tradities. Door de afwisseling tussen death/doom en jaren '70 (prog)rock zijn er uiteraard ook raakvlakken te bedenken met Opeth; daar is haast geen ontkomen aan.

Tja, een album als dit vergt echt wel enige luisterbeurten om een ander goed tot je laten doordringen. Nadeel is misschien wel dat na een paar keer luisteren al vrij snel de verzadiging optreedt. Het blijft wat mij betreft aantrekkelijk wat Barren Earth hier laat horen, maar een onuitwisbare of unieke indruk maakt de band toch niet. Misschien omdat de muziek af en toe toch te veel 'lijkt op' muziek die gelijkgestemde bands - waaronder ook bands waarvan hier leden vertegenwoordigd zijn - al langer produceren. Evengoed vind ik On Lonely Towers absoluut de moeite waard; zeker liefhebbers van jaren '70 progrock vermengd met melancholische metal zitten hier goed.