Loading...

Blaak Heat Shujaa - The Edge Of An Era

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 03-06-2013

Tracklist

01. Closing Time, Last Exit
02. The Obscurantist Fiend (The Beast Pt. I)
03. Shadows (The Beast Pt. II)
04. Society Of Barricades
05. Pelham Blue
06. Land Of Freaks, Home Of The Brave

Blaak Heat Shujaa is een van oorsprong Frans trio, dat om mij onduidelijke redenen collectief is verkast naar Los Angeles, USA. Misschien wilden ze wat dichter in de buurt komen van de oorsprong van hun muziek: 'desert rock'? Ze debuteerden eerder op Tee Pee Records met EP The Storm Generation, de zojuist uitgekomen langspeler The Edge Of An Era is daarop de voortzetting.

De band legt zich toe op psychedelische, bezwerende stoner rock, in lang uitgesponnen nummers. Closing Time, Last Exit is het sferische, verwachtingen wekkende intro, daarna voltrekken zich vijf lang(zaam) opgebouwde verhalen, elk met z'n eigen spanningsboog. De oorspronkelijke desert / stoner rock is de basis van de muziek, terwijl 70's psychedelica en Black Sabbath nooit ver weg zijn.

Merkwaardig genoeg is de eerste band waar ik moet denken Primus. Waarschijnlijk heeft dat te maken met het zeer aanwezige basgeluid, en de wat galmende, nasale, trage en praterige manier van zingen, twee elementen die natuurlijk bij uitstek van toepassing zijn op Les Claypool, voorman van genoemde band. In puur muzikaal opzicht raken de bands elkaar minimaal, dat zit 'm wat mij betreft in de licht freakerige manier van spelen, daarbij denk ik dan juist weer vooral aan de gitaarloopjes. Ik heb bij beide bands een overeenkomstig gevoel qua sfeer, het 'vreemde, aparte' dat de bands over zich hebben. Ook na meerdere keren luisteren raak ik dat gevoel niet meer kwijt.

Verder is Blaak Heat Shujaa dus vooral slepende stoner, met een hoofdrol voor de soms zweverige, vaak logge gitaarriffs. Opgestuwd door gedreven (en bedreven) baswerk en loom maar degelijk drumspel levert dit behoorlijk enerverende muziek op. Ter aanvulling en afwisseling zijn er invloeden te horen uit Oosterse melodietjes en filmische (Western) geluiden a la Ennio Morricone. De vocalen dienen slechts ter ondersteuning of invulling, de muziek is grotendeels instrumentaal.

Dit is heerlijke muziek om je te laten meevoeren in een dromerig, zwoel sfeertje. Relaxed, het nodigt niet uit tot meedoen, maar biedt juist ontspanning.

Thomas Bellier - gitaar, zang

Antoine Morel-Vulliez - bas

Mike Amster - drums