Black Temple - It All Ends

• BandBlack Temple [SE]
• TitelIt All Ends
• Release datum28-08-2015
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Unlikely Event
02. Acid Rain
03. Great Things
04. Difficult Journey
05. Oncoming Fire
06. Lowpoints
07. Sleep With The Stars
08. 100 Years
09. Sleepy River

Black Temple is afkomstig uit het Zweedse Helsingborg, maar is niet zo nieuw als het lijkt. De band is voortgekomen uit de stonerband Odyssey, die onder die naam in 2012 het album Abysmal Despair uitbracht. Men vond vervolgens de bandnaam niet al te origineel - er waren er meer van - en besloot deze te veranderen naar Black Temple. Tegelijk met de naamswijziging nam het trio ook afstand van de muzikale koers die tot dan toe werd gevaren en werd er gekozen voor een meer rechttoe rechtaan rock/punk aanpak. Het eerste resultaat daarvan kunnen we nu beluisteren op It All Ends, de debuutplaat van Black Temple.

In de eigen regio heeft de band al aardig wat aanhang verworven. Onder de bewonderaars mag ook In Flames' frontman Anders Fridén gerekend worden, die het trio binnen haalde op zijn eigen Razzia Notes Records. Buiten Scandinavië zal It All Ends gedistribueerd via Century Media. Overigens had het album eigenlijk al in 2014 in eigen beheer zullen verschijnen maar vanwege tourverplichtingen werd de release uitgesteld. Een geluk bij een ongeluk zodat het album nu de release krijgt die het verdient.

Hoewel de stoner-roots vaarwel zijn gezegd zit er zeker nog wel groove in de muziek van Black Temple. Maar dan verpakt in korte in your face nummers met een punky attitude, en vermengd met postrock en noise invloeden. De band laat zich aan de ene kant niet echt in een enkel hokje stoppen, maar weet aan de andere kant ook niet zo bijzonder te musiceren dat ik verrast wordt. Saai wil ik de muziek zeker niet noemen, want er zit wel degelijk energie en dynamiek in (afsluiter Sleepy River).

Zo klinkt Great Things heerlijk gedreven, en heb ik zelfs het idee dat hier wel wat meer in had gezeten qua agressie. Hierna klinkt Difficult Journey juist lekker zompig, waarbij ik de conclusie trek dat het muzikale verleden toch nog wel ergens in de hoofden van de makers rondzweeft. De drive van de stonerrock horen we bijvoorbeeld ook terug in 100 Years, dat bij vlagen lekker log gitaarwerk laat horen.

Dit soort noisy rock wordt over het algemeen wel omschrijven als een opwindende muzieksoort, maar Black Temple weet mij hier niet omver te blazen. Ik vind de nummers op een enkel fragment na simpelweg niet spannend. Naar mijn idee kabbelt de muziek maar wat door, en dat kan toch niet de bedoeling zijn.