Breathless - Return To Pangea

• BandBreathless [ES]
• TitelReturn To Pangea
• Release datum20-01-2015
• LabelXtreem Music [ES]

Tracklist

01. Tectonic Christ
02. Killing-sophy
03. Atomic Waste
04. Introspective Nightmare
05. Return to Pangea
06. Beyond the Ritual
07. Masterade
08. Ursula Has a Tank
09. Breathless
10. Brooding Wraith
11. Spinning Metal

Ruim vier jaar geleden alweer besprak ik het debuutalbum Thrashumancy van Breathless, een Spaanse thrashband afkomstig van het zonnige Palma de Mallorca. Ondertussen is er, behalve een live-registratie uit 2012 (waarop overigens het titelnummer van het nieuwe album al ten gehore wordt gebracht) geen materiaal van de band verschenen. Nu is er dan het tweede album: Return To Pangea; nog altijd bij Xtreem Music.

Heel kort door de bocht gesteld is er in die vier jaar eigenlijk niet veel veranderd. De thrash metal van de inmiddels tot trio gekrompen band (de bassist is er niet meer bij) leunt nog altijd zwaar op de (latere) jaren '80 Bay Area thrash, zeg maar de tweede golf. Testament, Exodus, een vleugje Death Angel, dat werk zo'n beetje. Nauwelijks origineel, maar in dit geval wel weer wat sterker uitgevoerd dan op het debuut. Vooral de productie lijkt me wat meer van deze tijd, een goede zaak, zo komt de muziek lekker vet uit de speakertjes gedenderd. Old school thrash in een hedendaagse verpakking.

Hoewel ik Return To Pangea echt een lekker album vind om te beluisteren, blijven er - helaas - weinig nummers echt hangen. Ik denk dat dat vooral komt doordat de gedachten voortdurend terug in de tijd gaan. Zo authentiek klinkt deze muziek dus. Het afwisselende titelnummer is wel een uitzondering, die hoor ik een dag later nog wel eens nagalmen in de overuren draaiende oortjes.

Killing-sophy is na het korte intro Tectonic Christ een vlotte opener. Lekker gedreven, opzwepend misschien zelfs wel, in de snellere stukken ook wel naar speed metal neigend. De riffs klinken vertrouwd en de trommelaar roffelt lekker door, de bas gaat daartussendoor z'n eigen gang en heeft af en toe een verrassend lijntje in petto. Van de zang ben ik niet wild, al ben ik me er van bewust dat zulke vocalen horen bij deze muziek. Daar waar de leadzang wat gezelschap krijgt van extra vocalen bevalt me dat al wat beter (Atomic Waste bijvoorbeeld). Voor de rest is ie namelijk best eentonig.

Buiten wat versnellingen is de thrash van Breathless over het algemeen behoorlijk melodieus, zeker niet te extreem of te rauw. O ja, gitaarsolo's hebben we ook nog. Dat bedenk ik me wanneer ik die voor het eerst uitgebreid voorbij hoor komen in Introspective Nightmare, overigens direct gevolgd door een zeer melodieus bruggetje. Eerder waren ze er ook wel hoor, maar niet zo nadrukkelijk aanwezig. Ook een leuk nummer dus. Even later begint Beyond the Ritual zeer doordacht en melodieus, waardoor het ook direct opvalt in het thrashgeweld. Goed gedaan voor de afwisseling, want het nummer rost er vervolgens lekker vlot vandoor.

Zo brengt Breathless vooral een feest der herkenning, en daar is wat mij betreft niks mis mee. Kwalitatief dik in orde, zonder al te hoge bergen of diepe dalen. Oerdegelijk dus, bijna Duits. En ja, die hadden in de jaren '80 ook wel wat met thrash metal.