Church of Misery - Thy Kingdom Scum

• BandChurch of Misery [JP]
• TitelThy Kingdom Scum
• Release datum27-05-2013
• LabelRise Above Records [GB]
• PromotorSuburban [NL]
• Genre Doommetal, Stoner

Tracklist

1. B.T.K. (Dennis Rader)
2. Lambs to the Slaughter (Ian Brady / Myra Hindley)
3. Brother Bishop (Gary Heidnik)
4. Cranley Gardens (Dennis Andrew Nilsen)
5. One Blind Mice [Quatermass cover]
6. All Hallow's Eve (John Linley Frazier)
7. Düsseldorf Monster (Peter Kürten)

Church Of Misery het Japanse (antwoord op) Black Sabbath noemen is waarschijnlijk een open deurtje, maar tegelijkertijd een waarheid als een vetgemeste koe. Zonder de Britse doom grootheden zou deze band er niet zijn, of in elk geval niet zo klinken als ze op hun vijfde album Thy Kingdom Scum (leuke woordspeling ook weer) nu doen. Niet dat Church Of Misery een copycat is (het zijn niet de Japanners die alles na-apen), want de band gooit er een lekkere vette eigentijdse sludgy benadering tegenaan.

Daarnaast heeft de band in zanger Hideki Fukasawa (letterlijk weer terug van weggeweest, niemand schijnt te weten waar hij de afgelopen jaren heeft uitgehangen) de persoon die een eigen draai geeft aan deze muziek middels zijn hardcore manier van zingen. Maar de groove en pakkendheid van de muziek, en de gruizige, loodzware maar toch melodieuze riffs, hebben ze zeker bij de jaren '70 helden afgekeken.

Wat verder meteen opvalt, hoe logisch ook, is dat de thematische insteek intact is gebleven: ook op dit album uitsluitend eigen nummers over seriemoordenaars, die dan ook weer braaf in de songtitel vermeld staan, opdat het de luisteraar duidelijk is over wie het gaat. Met dank uiteraard opnieuw aan bassist Tatsu Mikami, verantwoordelijk voor de weinig gevoelige teksten. Uitzondering is hier een coverversie van Quatermass' One Blind Mice (1970). Een vakkundige verbouwing van het origineel, wat een bas! Alle subtiliteit van het origineel is verdwenen, daarvoor in de plaats is dit gewoon een lompe stoomwals. Lekker hoor.

Het album opent met het instrumentale B.T.K., waarin als enige menselijke stem geluidsfragmenten / samples verwerkt zitten. Het nummer opent nog redelijk lichtvoetig en psychedelisch, maar wanneer na ruim twee minuten een break zich aankondigt nemen een heavy riff en een loeizwaar ritme het over. De heerlijk logge stoner gaat vergezeld van Hawkwind-achtige synthesizergeluiden en geeft het geheel een spacey touch.

Dit zal de rode draad voor Thy Kingdom Scum blijken, zodat de doomy stoner bij vlagen een lichtvoetiger accentje krijgt. Maar niet te nadrukkelijk, deze muziek is op de eerste plaats bruut, lomp en rauw. Luister maar eens naar afsluiter Düsseldorf Monster, waarlijk ook een monster van een track. In dit lange nummer kan de band z'n hele ziel en zaligheid kwijt, en hun kunsten tentoonspreiden. Wisselende ritmes en solo's vliegen je om de oren, om uiteindelijk altijd weer uit te komen bij de groovende stoner basis. Genieten!

Gezegend met een voor Church Of Misery erg vette en toch heldere productie zou je zowat concluderen dat de Japanners na zo'n 15 jaar nu hun sterkste album uitbrengen. Voorwaar geen slechte prestatie.