Crimson Blue - The Angelic Performance

• BandCrimson Blue [RU]
• TitelThe Angelic Performance
• Release datum17-11-2014
• LabelMy Kingdom Music [IT]

Tracklist

01. Locust
02. Dolores
03. 3rd Eye Close
04. Sacrifiction
05. Mechanical Madonna
06. Road To Oblivion
07. Lab II Yggdrasil
08. Dark Heart Of Mine
09. Tonalli
10. Black Wings

Crimson Blue is afkomstig uit Moskou, Rusland en heeft voor het tweede album The Angelic Performance getekend bij My Kingdom Music. De band vindt z'n oorsprong ergens eind 2008, en bracht eerder debuutalbum Innocence (10 april 2012) uit. Dit is feitelijk een band rond zangeres en toetseniste Dani Hellström, die hier ook grotendeels verantwoordelijk is voor muziek en teksten. Zelf noemen ze hun muziek 'Nu Art Metal', ik hou het op een mix van licht-elektronische/nu metal, symfonische en/of gothic metal en donkere rock.

Albumopener Locust begint nog heel lieflijk met pianoklanken en in de verte een vrouwenstem. Al gauw horen we een stampend ritme en een gitaarriff invallen, waarna het nummer langzaam aanzwelt. Het vervolg met aparte ritmes en een wat Oosters aandoend tintje verrast me wel een beetje, dit had ik niet verwacht. Verder is de invulling symfonisch/gothic, met een vleugje industrial dankzij de hakkende ritmes en de toetsen, maar dat is wel geheel volgens verwachting. Dolores is hierna al een tikje pittiger, met opnieuw zo'n subtiele Oosterse feel. Deze bevalt me al wat beter.

Sacrifiction opent ook weer elektronisch, met een lekker zware ondertoon van de bas. Het nummer vervolgt wat zoetsappig in het couplet, en blijkt net als het voorgaande 3rd Eye Close (de single/video) een redelijk poppy nummer. Mechanical Madonna klinkt al weer wat donkerder en sluit meer aam bij het openingsduo van het album. Al mag het van mij nog wel wat pittiger en avontuurlijker. De pianoballad (tevens voorzien van een laagje strijkers) Road To Oblivion sla ik met plezier over voortaan.

Met Lab II Yggdrasil wordt mijn wachten dan (eindelijk) beloond. Dit is de muziek waar ik op zat te wachten: verspringende ritmes, power, aantrekkelijke zang, en vooral een heerlijk progressief basgeluid. Ondanks de negen minuten speelduur verveelt dit nummer mij geen seconde, hier valt wel een en ander te beleven, mede met dank aan laaggestemde riffs en staccato ritmes. Hiertussen lijkt de mooie zangstem van Dani nog extra op te vallen. Deze track doet mij uitkijken naar de minstens even lange afsluiter Black Wings.

Eerst worden we echter nog even bezig gehouden met het obligate Dark Heart Of Mine en het springerige, ook weer behoorlijk poppy Tonali. Deze bevat ook weer dat Oosterse tintje, en doet me daarbuiten wel wat denken aan Lacuna Coil. Dit bedacht hebbende realiseer ik me dat deze vergelijking wel vaker opgaat gedurende dit album. Belangrijkste overeenkomst is denk ik dat beide bands de grenzen tussen gothic/female fronted en meer stevige metal voortdurend opzoeken.

Goed, dan naar afsluiter Black Wings. Zoals het een goede epische afsluiter betaamt bevat dit nummer alles dat Crimson Blue in zich heeft. Te beginnen met een stemmig piano/zang introductie komen verderop de meest heavy, drukke en progressieve passages van het hele album voorbij. Prachtige dynamiek, heavy riffs, afwisselende drumfills, speels baswerk, noem het allemaal maar op. Een meer dan waardige afsluiter derhalve, waardoor ik mij afvraag waarom er niet meer van dit soort interessante stukken op The Angelic Performance te vinden zijn.

Daardoor blijf ik na beluistering van dit album met een gemengd gevoel achter. Op met name Lab II Yggdrasil en Black Wings meen ik Crimson Blue van hun beste kant te hebben gehoord. Jammer dat er dan wat nikszeggende vullertjes op dit (toch wel redelijk lange) album staan. De wat meer poppy kant van deze band kan me gestolen worden, van de meer progressieve kant hoor ik graag meer, mits de heaviness bewaard blijft; en de drums voortaan wat voller in de mix mogen. Ik ben benieuwd naar of en hoe Crimson Blue zich eventueel nog gaat ontwikkelen.