Dark Moor - Ars Musica

• BandDark Moor [ES]
• TitelArs Musica
• Release datum18-06-2013
• LabelScarlet Records [IT]

Tracklist

01. Ars Music (Intro)
02. First Lance Of Spain
03. It Is My Way
04. The Road Again
05. Together As Ever
06. The City Of Peace
07. Gara And Jonay
08. Living In A Nightmare
09. El Ultimo Rey
10. Saint James Way
11. Spanish Suite (Asturias)
12. The Road Again (Acoustic Version)
13. Living In A Nightmare (Orchestral Version)

Ars Musica, zo heet het negende album van het legendarische Dark Moor uit Spanje. Deze koningen van de melodic metal hebben een al een uitgebreide en veelzijdige geschiedenis aan muziek achter zich liggen, en nu is het dan tijd voor wat hun “best performance to date” wordt genoemd.

We trappen af met Ars Music, een veelbetekenende intro waar al een flinke toon wordt gezet voor aardig wat episch werk, dat na een open einde overgaat in het enigszins progressief klinkende First Lance of Spain. Het refrein is qua melodie simpel opgezet maar de muziek erachter is prachtig en groots uitgedacht en alle variatie erbij maakt dit nummer catchy as hell.

This Is My Way doet denken aan het begin van een lange maar glorieuze reis naar het onbekende. Vol energie en zonlicht, met een fijn laid-back gevoel zonder cheesy te worden. De fluwelen stem van Alfred Romero lijkt wel voor dit nummer gemaakt te zijn in plaats van andersom, en hij weet dan ook een hele fijne sfeer aan het geheel te geven.

De reis gaat nu verder met The Road Again. Deze borduurt verder op de sfeer van het vorige nummer, zonder in herhaling te vallen. Deze is wat vlotter en die sopraan op de achtergrond van het refrein vormt de subtiele kers op de taart. Together as Ever is een mooi duet dat ik zeker als single zie. Erg fris en een tikje musical achtig. Niet te snel maar wel met een zeer prettig tempo. Piano en gitaar houden elkaar mooi in balans en vormen samen een geluid die uniek is voor Dark Moor.

Bij The City Of Peace galopperen de drums door de straten met een entourage van een veelzijdig scala aan instrumenten die je achterlaten met een melodie die nog lang blijft hangen. En ja, trompet, cimbalen en piano a la Toppers klinken hier merkwaardig goed op hun plek. Wonderbaarlijk!

Het verhaal van Gara And Jonay zou een van de betere soundtracks kunnen vormen voor een of andere Disney film, maar aangezien ik nog best een liefhebber ben van Disney films is dat een compliment :-) Zoet, liefelijk, maar met pit en een flinke scheut goeie ouwe romantiek, die de piano aan het eind nog even goed benadrukt.

Chaos en zinderende angst, met een zekere theatrale feeling vormen de boventoon van Living in a Nightmare. Ze hebben dat nachtmerrie sfeertje feilloos te pakken gekregen, en ergens doet het denken aan de freakshow van Nightwish’ Imaginarium album. Wel echt een van de hardere nummers op Ars Musica, maar van begin tot eind een wervelend feest met Alfred Romero’s stem op standje opera-de-awesomé

El Ultimo Rey laat zien dat ook in het Spaans Alfred nog geweldig klinkt. Een hier en daar wat chaotisch nummer maar met veel passie en temperament zoals alleen Spanjaarden dat kunnen. Saint James Way doet een beetje denken aan het avontuurlijke werk van Serenity, maar is zeker geen kopie ervan. Simpele melodieën worden onderstreept met onverwachte ritmes die zich op veel manieren ontpoppen, met een feilloze gitaarsolo om het geheel af te maken.

We gaan richting het einde met Spanish Suite (Asturias) wat een eigen invulling is door Dark Moor van het stuk van de Spaanse componist Isaac Albéniz. Hoewel niet helemaal hun eigen werk, sluit ook dit nummer prima aan op de algehele thematiek van het album. En ik moet zeggen: dit nummer, hoewel origineel een klassiek stuk, werkt fenomenaal als metal versie!

Verder word ik nog getrakteerd op een bonus; een pracht van een akoestische, korte versie van The Road Again en een orkestrale versie van Living in a Nightmare, die echt niet onder doen voor hun origineel. En kom dan tot de conclusie dat Dark Moor erg ver is gekomen in hun carrière. Eén ding is zeker, als liefhebber van symfonisch en epische metal zonder al te veel pompeuze poeha is deze cd een must-have, en zal in elke muziekcollectie opvallen als het frisse en verrassende buitenbeentje.