Death SS - Resurrection

• BandDeath SS [IT]
• TitelResurrection
• Release datum30-07-2013
• LabelLucifer Rising / Scarlet Records

Tracklist

01. Revived
02. The Crimson Shrine
03. The Darkest Night
04. Dionysus
05. Eaters
06. Star In Sight
07. Ogre's Lullaby
08. Santa Muerte
09. The Devil's Graal
10. The Song Of Adoration
11. Precognition
12. Bad Luck

Het allereerste dat ik dacht toen ik dit album onder de neus geschoven kreeg was: o mijn God, die hoes, dat kan toch echt niet meer! En dat zal ook gedeeltelijk voor de muziek van deze Italianen blijken te gelden, maar daarover zo meteen meer. Ik was Death SS (waarbij de ongelukkig gekozen afkorting SS staat voor de initialen van de zanger van de band, Steve Sylvester) wat uit het oor verloren de laatste jaren. Dat is op zich niet zo vreemd, de band bestaat weliswaar al sinds 1977(!), maar ligt bij vlagen voor een paar jaar op z'n gat, om vervolgens doodleuk weer te voorschijn te komen. Albumtitel Resurrection is dan ook nog niet eens zo gek gekozen, en is het eerste album sinds zeven jaar.

Aan oubolligheid geen gebrek bij Death SS. De samenhang van het album, of nog beter de muziek van de band in het algemeen, wordt eerder gevormd door de thematiek dan de muziek op zich. Waardoor de band over het algemeen geschaard wordt onder de shockrock, of eventueel horror rock. De band leeft zich uit in muziek die varieert van ouderwetse, simplistische hardrock/heavy metal via 80's gothic/new wave tot aan metal met 'modernere' elektronische invloeden. Van Alice Cooper tot Marilyn Manson (Eaters, Precognition) of Rob Zombie (Santa Muerte) zeg maar. Wat me nog het meest opvalt aan de muziek is dat die zo vrijblijvend klinkt, ongeacht genre. Er blijft nauwelijks iets hangen, laat staan dat er ook maar meer dan twee of drie nummers op het album staan die me zelfs na meerdere luisterbeurten bij zijn gebleven.

Revived begint met een industrial klinkende beat, maar het nummer ontpopt zich als een gothisch/new wave jaren '80 stamper, met elektronische elementen, dat dan weer wel. Dit klinkt me op zich nog niet eens beroerd in de oren, maar heel veel beter gaat het helaas niet meer worden. Wat volgt zijn een paar dertien in een dozijn niks aan de hand niet al te heavy metal deuntjes, waarbij een omschrijving als dark rock/metal wel een beetje past denk ik. Vooral de refreinen dienen pakkend te zijn, en de muziek moet vooral niet te hard worden om de breed georiënteerde muziekfan te vriend te houden. Voorbeeld: The Darkest Night. Waarbij ik me ook nog eens afvraag of dat rare accentje van de zanger bewust gekozen is.

Een nummer dat me wel bevalt is Ogre's Lullaby, omdat Death SS er hier wel in slaagt om een lekker creapy sfeertje te creëren. Daar waar bij veel andere nummers het schokeffect te verwaarlozen is, soms zelfs lachwekkend aandoet, werkt het hier dus blijkbaar wel; althans bij mij. Daar moet ik wel bij zeggen dat de effecten van de samples er net iets te dik boven op liggen. Ook The Devil's Graal klinkt wel lekker duister. Overeenkomst tussen beide genoemde nummers is dat ze beiden niet al te snel zijn, ik denk dat wanneer Death SS echt snelle metal wil spelen juist daar de mist mee ingaat.

Normaal gesproken zou je een band als Death SS kunnen afdoen met een beste glimlach, mits je zou kunnen verwachten dat de band zichzelf ook niet al te serieus neemt. Ik vrees echter dat deze band dat wel doet, wat op mij dus overduidelijk een averechts effect heeft; ik zie er vooral de humor wel van in. Geen slechte muziek, maar, net als het imago, wel hopeloos gedateerd.