Loading...

Deleyaman - The Edge

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 13-08-2014

Tracklist

01. Moon
02. Murdered Days
03. Hey Now
04. Castles in the Sand
05. Mental Horizon
06. The Weight of Things
07. Softly
08. Ethereal Dances
09. Thousand Days
10. Cygnus
11. Juillet
12. Beatrice1
13. Outspoken

Deleyaman is in het jaar 2000 opgericht door de Amerikaan van Armeense afkomst Aret Madilian (zang, gitaar, keyboards, bas). Hij belandt uiteindelijk in Normandië, daar ligt nu de basis van de band en z'n muzikanten. De overige bandleden hebben hun wortels in Frankrijk, Armenië en Zweden. De titels van hun albums 00/1 (2001), Second (2003), Third (2006), Fourth, Part One (2009) en Fourth, Part Two (2011) mogen dan aan de eenvoudige kant lijken, hun muziek is dat absoluut niet. Inmiddels is het na een pauze van drie jaar tijd voor het zesde album: The Edge. Een 'afwijkende' titel, ook andere muziek?

Er komt echt een stortvloed aan termen aan te pas om de muziek van Deleyaman te omschrijven. De hoofdmoot zou ik durven te scharen onder allerlei 'wave'-varianten: of dat nou cold, dark of (jaren '80) new wave (post-punk) is. We horen ambient elementen voorbijkomen, net zo goed als etherische en bezwerende klanken. Daar wordt dan per nummer nog een allegaartje aan ander invloeden aan toegevoegd. Elementen uit wereldmuziek, neo-folk, avant-garde of een vleugje psychedelica zijn de muzikanten van Deleyaman zeker niet vreemd.

Ik vind de muziek vooral een lekker donker en nostalgisch/melancholisch sfeertje hebben. De basgitaar is met regelmaat prominent aanwezig; dit geeft samen met de opbouw van de nummers een vertrouwd jaren '80 gevoel. In de verte doet het me denken aan Dead Can Dance; het gaat dan vooral om de sfeer, niet zozeer de muzikale invulling op zich. Een absolute toegevoegde waarde zijn het warme en so(m)bere stemgeluid van Madilian in combinatie met de hele fijne, melancholische stem van Beatrice Valantin. Samen of apart, deze twee stemmen zijn een onmisbaar onderdeel binnen deze muziek.

Verwacht hier dus geen heavy muziek: het is de subtiele aanpak in combinatie met muzikaal vakmanschap die deze aangename, relaxte sfeer scheppen. Sommige stukken zijn zeer ingetogen, minimalistisch zelfs; met een hoofdrol voor de mysterieuze vocalen. Moeilijk te categoriseren; en mogelijk slechts te genieten door specifieke liefhebbers. Absoluut een twijfelgeval voor de rock- en metalliefhebber. Ik mag dit op het juiste moment echter graag horen, al moet ik er dan wel voor in de stemming zijn.

Aret Madilian - zang, gitaar, keyboards, bas

Beatrice Valantin - zang

Gerard Madilian - doedoek

Mia Bjorlingsson - drums