Loading...

Demon Eye - Tempora Infernalia

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 16-06-2015

Tracklist

01. End Of Days
02. Listen To The Darkness
03. I'll Be Creeping
04. See The Signs
05. Poison Garden
06. In The World, Not Of It
07. Black Winds
08. Give Up The Ghost
09. Please, Father
10. Sons Of Man

In januari van het vorig jaar liet ik je kennis maken met de Amerikaanse retro-band Demon Eye, middel hun debuutalbum Leave The Light. Meer over muzikale insteek en achtergronden kun je daar dus lezen. Opnieuw via het Nederlandse Soulseller presenteert de band in mei van dit jaar de opvolger met de iets minder toegankelijke titel Tempora Infernalia (vrij vertaald: helse tijden).

Opener End Of Days doet al meteen en vooral aan Black Sabbath denken. Midtempo, groovend, een beetje log, en met een donkere ondertoon. Listen To The Darkness is daarna net een tikje vlotter en doet me meer aan een donkere Deep Purple denken - zie ook de bandnaam. Hiermee lijkt de band iets meer aansluiting te vinden bij de 'echte' jaren '70 hardrock dan bij heavy metal of doom metal. Ook een nummer als See The Signs is daar een goed voorbeeld van. Hoewel premature heavy metal en/of NWOBHM invloeden wel degelijk hoorbaar zijn.

Poison Garden is wat mij betreft het meest aansprekende nummer van het album. Deze is wel lekker donker, en begint met een lekker creepy/doomy sfeertje. Hier lijkt - in tegenstelling tot de meer uptempo nummers - het occulte aspect wel een beetje van toepassing te zijn. Eigenlijk zie je de tempoversnelling in het middenstuk al van mijlenver aankomen, want echt inventief is Demon Eye nergens.

Toppunt van na-aperij vinden we met Please Father, waarin schaamteloos het geluid van Black Sabbath's Planet Caravan gekopieerd wordt. Op zich zou het een leuke psychedelische afwisseling kunnen vormen binnen het verder vrij eentonige stramien, maar ik kan nergens anders aan denken dan aan voornoemd nummer.

Zowel qua productie als ook qua pakkendheid is Demon Eye er op z'n tweede album wel wat op vooruit gegaan. De refreintjes zijn bij vlagen niet te versmaden, en ook de zanger lijkt wat progressie geboekt te hebben. Ik kan op zich prima uit de voeten met een album als Tempora Infernalia, ondanks het gebrek aan eigen inbreng geniet ik van de retro-klanken. Luister maar eens naar het uitermate swingende In The World, Not Of It, en ik weet zeker dat je zo verkocht bent.

Erik Sugg - Vocals, Guitars

Larry Burlison - Guitars

Paul Walz - Bass

Bill Eagen - Drums, Vocals