Domovoyd - Domovoyd

• BandDomovoyd [FI]
• TitelDomovoyd
• Release datum08-05-2015
• LabelSvart Records [FI]

Tracklist

01. Domovoyage
02. Ambrosian Perfume
03. Caustic Afterglow
04. Mystagogue
05. Amor Fati
06. Vivid Insanity

Over Domovoyd schreef ik al eerder in het kader van hun full length debuut Oh Sensibility van oktober 2013. We zijn nu grofweg anderhalf jaar verder wanneer de opvolger in de (digitale) schappen ligt, simpelweg Domovoyd getiteld. Zo op het eerste gezicht lijkt er weinig veranderd: een psychedelisch aandoende albumhoes, en zes songtitels die een gezamenlijke speelduur vertegenwoordigen van bijna een uur. Ik verwacht dus opnieuw op aangename wijze overspoeld te worden door warme psychedelische stoner/doom-klanken.

Net als op het vorige album musiceert het viertal er weer lustig op los. In de lange tracks Domovoyage - de opener - en Vivid Insanity - de afsluiter - wordt er weer volop uit de diverse vaatjes getapt om de dynamiek tot uitvoer te brengen. Beide nummers trekken zich langzaam op gang, van zeer zachte ingetogen passages tot bruut bulderende en sludgende stukken. De psychedelische invloeden komen vooral naar voren in de lange, rustige instrumentale passages. Wanner de band losgaat om de opgekropte energie vrij te laten doet soms ook wat rauwere zang mee.

Zo opent Domovoyage behoorlijk bezwerend, mystiek, en kent een lange opbouw naar gierende hysterisch klinkende gitaarlijnen, om uiteindelijk via meer ingetogenheid uit te komen in een oorgastisch groovende climax. Hier is de zang clean, en de tekst kort van stof; vocalen zijn sowieso niet ruimschoots voorhanden hier. Ambrosian Perfume is hierna wel een hypnotiserend nummer, dat halverwege uitpakt met vet groovende overstuurde riffs. Zo hoor ik deze muziek graag.

Opvallend vind ik wel dat de meer riff- en song-gerichte aanpak van het vorige album hier enigszins wordt losgelaten, en plaats heeft gemaakt voor een meer experimentele aanpak. Zeker waar het de twee genoemde nummers betreft. Daartussen treffen we een viertal nummers aan die meer compact van opzet te noemen zijn, maar ook hier blijkt nauwelijks sprake van klassieke songstructuren. Mystagogue is de uitzondering die de regel bevestigt, en is een lekker groovend en min of meer catchy deuntje.

Het is lastig om houvast te vinden in deze sonische uitbarsting, die je eigenlijk net als Oh Sensibilty gewoon in een keer door moet beluisteren. Maar daar waar er toen nog behoorlijk structuur in de nummers zat, zijn de pakkende aanknopingspunten hier aardig verwaterd. Zelfs ambient/soundscape passages worden hier niet geschuwd (Caustic Afterglow) en dat levert helaas geen muziek op die blijft hangen. Wel bijzondere sferen, en daar draait het bij Domovoyd blijkbaar vooral om.