Enabler - Fail To Feel Safe
- Enabler [US]
- Fail To Feel Safe
- 07-08-2015
- Century Media Records [DE]
Tracklist
01. Suffer to Survive
02. Fail to Feel Safe
03. By Demons Denied
04. Euphoric Revenge
05. Isolation Sickness
06. Sinister Drifter
07. Sail the Sea of Fire
08. Haunted
09. Drownage
10. Demolition Praise
11. Malady
12. La Furia
13. Sabotage Within
In januari van dit jaar besprak ik het album La Fin Absolue Du Monde van de Amerikaanse hardcoreband Enabler. Inmiddels zijn we pas acht maanden verder, zijn er (via de bandcamp-pagina van de band) weer een paar EP's verschenen, en nu dus ook alweer een nieuw album: Fail To Feel Safe. Productiviteit genoeg dus. Hoewel, wanneer ik de berichtgeving rond de band - en vooral frontman Jeff Lohrber - een beetje goed heb begrepen, zou het nu wel even wat rustiger kunnen gaan worden rond Enabler. Hij is namelijk door zijn voormalig partner (tevens ex-bassiste van de band) Amanda Daniels beschuldigd van seksuele en geestelijke mishandeling. Volgens haar zou Lohrber serieuze psychische problemen hebben. Het geeft de albumtitel in elk geval wel een dubbele lading. Wordt ongetwijfeld vervolgd ...
Afgaand op dit nieuwe werkstukje zit er in elk geval nog altijd genoeg boosheid in de frontman; mogelijk is zijn (vermeende?) geestelijke gesteldheid daar een verklaring voor. De nieuweling lijkt nog wel een stuk donkerder te klinken dan z'n voorganger, en bevat weer meer metal-invloeden; en zeker meer groove! Tegelijkertijd is het een evenwichtiger album geworden dan het vorige, vooral dat er ook subtielere of meer melodieuze fragmenten te horen zijn. La Fin Absolue Du Monde was eigenlijk van begin tot eind rammen geblazen, en hoewel dat aspect ook hier zeker vertegenwoordigd is, horen we veel meer dynamiek, en wordt er gespeeld met tempo en sfeer.
Zeker de kortere nummers als Suffer To Survive, Sinister Drifter en Drownage zijn van die ziedende agressie-bommetjes. By Demons Denied en Haunted ook, maar daar zit dan wel weer een lekkere groove in. Maar dat de muziek van Enabler ook een heel andere kant kent mag blijken uit bijvoorbeeld Isolation Sickness en Malady. Ok, agressie en energie zijn ook hier meer dan voldoende voorhanden - vooral in de vocalen inderdaad - maar daarnaast wordt ook ruimte gemaakt voor een wat melodieuzer stukje muziek, waardoor die muziek een stuk geloofwaardiger wordt; voor mijn gevoel tenminste. Met alleen al dat gehak en gebeuk heb ik soms zoiets van: jaja, nou weet ik het wel. Vooral het 'ingetogen' Malady verrast me wel enigszins.
Ik juich de 'groei', in elk geval de poging om de muziek wat meer gelaagdheid te geven in elk geval toe. Een heel enkele keer heb ik zelfs het idee dat het de sludge-kant op gaat (Haunted, La Furia). Nu maar hopen dat meneer Lohrber ook buiten de muziek wat volwassener wordt....
