Eyehategod - Eyehategod

• BandEyehategod [US]
• TitelEyehategod
• Release datum26-05-2014
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Agitation! Propaganda!
02. Trying to Crack the Hard Dollar
03. Parish Motel Sickness
04. Quitter's Offensive
05. Nobody Told Me
06. Worthless Rescue
07. Framed to the Wall
08. Robitussin and Rejection
09. Flags and Cities Bound 
10. Medicine Noose
11. The Age of Boot Camp

In mijn bespreking van het laatste Crowbar-album vermeldde ik al tussen neus en lippen door dat de stadsgenoten (New Orleans) en mede-grondleggers van de sludge metal Eyehategod inmiddels ook een nieuw album uit hadden. Wat op zich al bijzonder genoeg is, zoveel platen maakt(e) Eyehategod immers niet. De nieuweling heeft de bandnaam als titel meegekregen, en is 'pas' het eerste album sinds Confederacy Of Ruined Lives uit 2000. Daar zijn genoeg redenen voor aan te voeren, het heeft de band dan ook niet altijd meegezeten (drugsverslaving, gevangenisstraf, orkaan Katrina).

Eyehategod startte de productie voor dit nieuwe album in 2013, maar maakte deze oorspronkelijke sessies nooit af. Alleen de drumtracks zijn bewaard gebleven, en gebruikt voor dit album. Vandaar dus ook dat de drumpartijen op dit album nog van de hand zijn van de op 23 augustus 2013 overleden drummer Joey LaCaze. Deze overleed op 42-jarige leeftijd aan de gevolgen van een combinatie van ademhalings- en longproblemen. De rest van de opnames van het album dateren dus van daarna, waarbij Phil Anselmo de band een helpende hand toestak.

Ok, over nu naar de muziek. De harde klanken van Eyehategod zijn al vanaf het begin af aan (1988) beinvloed door uiteenlopende bands als Melvins, Carnivore, Discharge, Black Flag, Black Sabbath, Celtic Frost, en Saint Vitus. Enerzijds doominvloeden, anderzijds zijn er voornamelijk elementen uit de hardcore (en punk) te ontdekken. Juist die combinatie levert de band z'n unieke geluid op. De muziek wordt gedomineerd door bluesy, maar zware en laaggestemde gitaarriffs, gecombineerd met een geluidsmuur aan feedback en rauwe, getormenteerde vocalen.

Eyehategod opent met Agitation! Propaganda! met een snel en opruiend punk/hardcore stukje muziek. De boosheid van brulboei Mike Williams lijkt nog altijd ongelimiteerd; er zijn dan ook nog genoeg misstanden in de wereld om je druk over te maken, hij doet dat met verve. Agressie en venijn zijn dan ook de sleutelwoorden waar het bij de muziek van deze band om gaat, zowel vocaal als muzikaal.

Trying To Crack The Hard Dollar en Parish Motel Sickness laten dan de andere (en meest voorkomende) kant van de band horen. Zwaar en stroperig, met van die logge riffs die nog lang tussen je ingewanden door natrillen. Black Sabbath in overtreffende trap zeg maar, en uiteraard druipend van de feedback (waarmee overigens ook de verschillende nummers naadloos aan elkaar verbonden worden). Maar dan wel met een zanger die fanatiek en ongegeneerd z'n hele hebben en houwen er uit kotst. Zoals op zowat alle nummers op het album. Luister maar eens naar Framed To The Wall, dat in het begin qua geluid weer teruggrijpt op de openingstrack van het album.

Flags And Cities Bound is met z'n ruim zeven minuten een buitenbeentje op het album, dat verder bestaat uit nummers die niet langer duren dan een minuut of vier. Opvallend kort en compact voor de toch vaak trage muziek. Maar dus niet deze vreemde eend in de bijt, die lekker loom, doomy en stroperig voorbijsleurt. Net als trouwens de afsluiter The Age Of Boot Camp, een heropname van het nummer dat ook al verscheen op de split uit 2002 met Soilent Green.

Zo levert Eyehategod met hun titelloze vijfde album niet echt een verrassend, maar desondanks toch wel sterk album af. Zowel de sludge als de misantropische sfeer druipen er langs alle kanten vanaf. Liefhebbers slaan gerust toe, de nieuweling zal een gedegen kennismaking hebben; en meer willen, gok ik zo.