Faces of Cain - Archetype of Might

• BandFaces of Cain [NL]
• TitelArchetype of Might
• Release datum14-04-2014
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Envoy from Sheol
02. Selfish Revolt
03. Dweller in the Land of Nod
04. Ascension of Attis
05. Revenge
06. Virus

Faces Of Cain, afkomstig uit Twente, is in 2009 ontstaan uit de as van het ter ziele gegane Shattered Hope (what's in a name?). Met grotendeels dezelfde bezetting, maar een wat andere muzikale koers stort het zestal zich met hernieuwd elan op de vaderlandse metalscene. In 2012 verscheen al wel een digitale promo (Live @ Atak Studios, de titel spreekt voor zich), maar voor het 'echte' werk was het nog wachten tot het voorjaar van 2014. In april verscheen Archetype Of Might: een klein halfuurtje, zes nummers, gevarieerde moderne metal.

Al direct vanaf (de vrij lange) opener Envoy From Sheol blijkt dat Faces Of Cain zich absoluut niet vast laat pinnen op een enkele stijl. We horen invloeden uiteenlopend van gothic/symfonische metal (toetsen) tot death/black metal (vocalen, blastbeats, tremoloriffs), aaneengesmeed tot een logisch geheel. Nou ja, bij eerste beluistering klinkt de muziek heel af en toe een beetje rommelig. Gaandeweg blijkt dat het toetsenwerk een voorname rol is toebedeeld, en ik moet zeggen: deze komen de beluisterbaarheid, lees: de toegankelijkheid, ten goede. Opvallend is verder de 'cleane' zang, die redelijk apart gebruikt wordt naast het gegrunt en gegrommel. Het is een soort van klassieke zangstem, die wat verheven klinkt.

Het blijkt lastig om Faces Of Cain ergens mee te vergelijken. Ik hoor er uiteindelijk vooral wel Cradle Of Filth in (Dweller In The Land Of Nod), maar regelmatig gaat de muziek net zo makkelijk richting de 'romantische' metal a la Type O Negative of Moonspell. Denk daarbij overigens niet aan langzamere muziek, want gemiddeld genomen is het tempo best pittig. Ik noemde de laatste namen meer om de sfeer wat aan te geven.

En wat aanknopingspunten heeft deze muziek wel nodig, want ondanks het overvloedig aanwezige toetsenwerk blijkt de muziek toch nog best lastig te behappen. Doorbijten loont echter wel wat mij betreft, mits je tenminste open staat voor deze eigenzinnige aanpak. Het avontuurlijke hierin spreekt mij wel aan in dit geval. Luister en oordeel zelf is hier meer dan ooit het devies.