Feed The Rhino - The Sorrow And The Sound

• BandFeed The Rhino [GB]
• TitelThe Sorrow And The Sound
• Release datum16-06-2014
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. New Wave
02. Give Up
03. Behind The Pride
04. Black Horse
05. Finish The Game
06. Revelation Not Revolution
07. Set Sail For Treason
08. Deny And Offend
09. The Sorrow And The Sound
10. Bright Side Of A Dark Ride
11. Keep Your Purpose Hitman
12. Another Requiem

Is het metal? Is het punk(rock)? Is het hardcore? Metalcore dan! Nee, het is Feed The Rhino, de Engelse band die bewust al die hokjes laat voor wat ze zijn; sterker nog: zich er tegen afzet. Eerst horen, dan geloven. Met het nieuwe (derde) album The Sorrow And The Sound in de (virtuele) hand laat ik de kennismaking met deze band op me afkomen.

En om maar meteen met de deur in huis te vallen: mijn eerste indruk is geen positieve. Ongeacht de muzikale kunsten van de band heb ik na albumopener New Wave al besloten dat het tussen mij en de vocale diarree van Lee Tobin niet gaat boteren. Allemachtig wat een krampachtig geschreeuw, hier krijg je volgens mij elke muzieksoort mee kapot.

Terwijl Feed The Rhino eigenlijk best veel goed doet. We horen agressieve muziek, een poging tot groovende en/of melodieuzere passages, wisselende tempo's en dito vocalen. Zoals Give Up laat horen. Zelfs een pakkend en/of meebrulbaar refreintje wordt niet vergeten. Helaas weet de band van deze ingrediënten geen vloeiend geheel te maken. Zoals iets te veel andere nummers laten horen. De nummers klinken me te fragmentarisch, er wordt soms te snel en te veel van de hak op de tak gesprongen. De ideeën qua variatie zijn aanwezig, maar worden niet optimaal uitgewerkt.

Noodgedwongen wend ik mij tot de tracks die niet verpest worden door de constant overschreeuwde vocalen. Met Black Horse laat de band horen dat ze toch ook wel subtiel kunnen musiceren. En verdomd, dat levert nog best fraaie muziek op. Dat geldt waarschijnlijk nog wel meer voor het titelnummer The Sorrow And The Sound, misschien wel het beste nummer van het album.

Kort maar krachtig mijn conclusie: veel geschreeuw en weinig wol. Mij doet deze muziek vooralsnog niet zo veel. Wellicht dat het jongere -core publiek dit beter trekt. Een zesje voor de moeite.