Grave - Endless Procession Of Souls

• BandGrave [SE]
• TitelEndless Procession Of Souls
• Release datum27-08-2012
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Dystopia
02. Amongst Marble And The Dead
03. Disembodied Steps
04. Flesh Epistle
05. Passion Of The Weak
06. Winds Of Chains
07. Encountering The Divine
08. Perimortem
09. Plague Of Nations
10. Epos

Endless Procession Of Souls is de titel van het tiende studio-album van Grave. Grave is een traditioneel death metaloverblijfsel uit de prehistorie waarin de enige constante factor de Zweed Ola Lindgren is. Liefhebbers weten dat ze de klok erop gelijk kunnen zetten. De processie van death metal volgens de klassieke school is nog lang niet ten einde. Al in 1986 schreef Grave de doodscantaten voor waarmee bands als Carnage, Nihilist/Entombed en Dismember later bekendheid verwierven. Dat hun eigen debuut Into The Grave in 1991 zodoende al achter de feiten aanliep, weerhield de band er niet van om al die jaren als één van de weinigen de eigen stijl trouw te blijven. En ook op het nieuwe album is het weer smikkelen en smullen geblazen voor diegenen die de oude stijl omarmd hebben.

Old school death metal zit weer in de lift. Uit alle hoeken en gaten komen lieden tevoorschijn om op ambachtelijke wijze dood en verderf te komen zaaien. Misschien dat daardoor Grave weer eens extra aandacht kan krijgen. Want als na de onheilspellende akkoorden van het intro Amongst The Marble And The Dead uit de startblokken schiet, is het genieten van de vertrouwde stijl maar ook van de kwaliteit. Misschien is het allemaal wat voorspelbaar. Driftige polka’s hier. Een doomy passage daar. Een goede rochel. Niets nieuws onder de zon. Het geluid is wel wat directer en dus moderner. Daarmee liggen er wat parallellen met de laatste twee Asphyx schijven ofschoon de Zweedse blauwdruk onontkoombaar is.

Grave is op haar sterkst in de wat meer sinistere tracks zoals Flesh Epistle of de plechtige hekkensluiter Epos waarin de band een lugubere, dreigende sfeer opbouwt. Dat betekent niet dat de snellere stukken overgeslagen moeten worden. Integendeel. Het grootste deel van het album bestaat uit redelijk snelle stukken. De agressiviteit in die stukken is na al die jaren toch ook geenszins gedoofd. De botversplinterende riff die na enkele tellen de versnelling van Disembodied Steps inluidt, legt iedereen die het woord ‘uitgeblust’ in de mond durft te nemen het zwijgen op. Grave was er, Grave is er en Grave zal er altijd blijven. Een eindeloze optocht van traditioneel doodsmetaal. De liefhebbers kunnen gretig langs de lijn gaan staan om het te mogen bewonderen.