Gus G - I Am The Fire
- Gus G [GR]
- I Am The Fire
- 17-03-2014
- Century Media Records [DE]
Tracklist
01. My Will Be Done (Feat. Mats Levén)
02. Blame It On Me (Feat. Mats Levén)
03. I Am The Fire (Feat. Devour The Day)
04. Vengeance (Feat. David Ellefson)
05. Long Way Down (Feat. Alexia Rodriguez)
06. Just Can’t Let Go (Feat. Jacob Bunton)
07. Terrified (Feat. Billy Sheehan)
08. Eyes Wide Open (Feat. Mats Levén)
09. Redemption (Feat. Michael Starr)
10. Summer Days (Feat. Jeff Scott Soto)
11. Dreamkeeper (Feat. Tom S. Englund)
12. End Of The Line (Feat. Mats Levén)
Kostas Karamitroudis, beter bekend als Gus G. heeft zijn eerste ‘solo’ plaat uitgebracht. Zijn artiestennaam komt voor uit het feit dat Gus een vrije Grieks/Amerikaans/Engelse vertaling van Kostas is, en G is een bijnaam ooit gegeven door een van zijn vrienden. Een echte onbekende is hij natuurlijk niet, hij heeft zijn sporen al ruimschoots verdiend door zijn bijdrage aan niet de minste platen. Nadat hij zijn muzikale bijdrages heeft geleverd bij bands als Nightrage, Dream Evil en Mystic Prophecy is hij gestart met zijn eigen band Firewind. Inmiddels heeft hij hier al zeven platen mee opgenomen. Ook heeft hij ooit een tijdje getoerd met Arch Enemy en een solo geleverd op Taking Back My Soul van Doomsday Machine. Nadat hij in 2009 door het management van Ozzy Osbourne was uitgenodigd om een aantal nummers in te leren om auditie te doen, werd hij niet lang daarna aangenomen als nieuwe gitarist van diens band.
Nu is het dan tijd voor zijn eerste solo plaat. Van solo is weinig te merken gezien het aantal gasten dat er aan hebben meegewerkt. Om wat namen te noemen, Jeff Friedl (A Perfect Cirlce, Puscifer) en Daniel Erlandsson (Arch Enemy) als drummers, David Ellefson (Megadeth), Billy Sheehan (Mr. Big, David Lee Roth) en Marty O’Brien (Tommy Lee, We Are The Fallen) op bas, Mats Levén (Krux, Candlemass), Blake Allison (Devour The Day), Michael Starr (Steel Panther), Alexia Rodriguez (Eyes Set To Kill), Tom S. Englund (Evergrey), Jacob Bunton (Alder) en Jeff Scott Soto (TSO, Journey) als zangers. Wel heeft Gus ook alle keyboardpartijen zelf ingespeeld en de plaat geproduceerd.
De muziek is zoals hij zelf zegt, geen traditionele heavy of power metal, maar het heeft meer de klassieke rock sfeer. Het zijn geen nummers die zouden passen op een Firewind plaat, en hij wilde de band ook die richting niet op laten gaan. Hij ziet zichzelf dan ook niet alleen als gitarist, maar vooral ook als ‘songwriter’, en dat wil hij met deze plaat laten horen.
Ik heb het idee dat Gus G. al bij het schrijven van de nummers wist welke zanger(es) hij wilde gebruiken. Het lijkt erop dat ze geschreven zijn voor hun manier van zingen, wat ik op zich wel jammer vind. Het geeft van de andere kant misschien ook wel de veelzijdigheid aan van Gus G. Er zit dan ook wel voor elk wat wils tussen de nummers, van uptempo, ballads, tot instrumentaal scheurwerk. De betere nummers zitten voor mij wel in het tweede gedeelte van de plaat. Wat mij betreft heeft Gus G. er geen fan bijgekregen, diegene die hem een warm hart toedragen kunnen gerust gaan luisteren naar deze plaat.
