Hateform - Sanctuary In Abyss

• BandHateform [FI]
• TitelSanctuary In Abyss
• Release datum01-03-2013
• LabelSpinefarm Records [FI]

Tracklist

01. Origin Of Plague
02. Born Exiled
03. Morphine
04. Sculpture Of Flesh
05. All Becomes Nothing
06. Perpetual Cold
07. Rise Beyond
08. Burn To Feel
09. Illusion For The Absolved...
10. ...Redemption For The Awake

De roots die zich hebben ontaard in Hateform dateren uit 2004 waarin tevens de gitarist van Insomnium Ville Vänni zich aansloot bij het reeds gevestigde trio. Door de jaren heen zijn er aardig wat liveshows voorbij komen waaien met bands als Insision, Legion Of The Damned en The Scourger. Sanctuary In Abyss beslaat het derde hoofdstuk in de discografie van deze Finnen en bevat een tiental tracks aan death/thrash metal met een toegevoegde dosis melodie.

Met gitaarrifs wordt allerminst bescheiden omgesprongen en na de uitheems aandoende Origin Of Plague is het hek dan ook flink van de dam. Veel tempowisselingen en aparte breaks maken het een onderhoudende sessie met tevens muzikale thema’s die zich ferm aan je gekluisterd weten te houden als vleeshaken. De muziek weet supersnel van koers te veranderen en vaart dan ook met gemak van modern klinkende death metal naar een meer prog-gerichte stroming en om van daaruit weer af te buigen naar meer steady drumbeats met zware gitaarakkoorden.

De band opereert het sterkst op de momenten waarin de gitaarmelodieën zich een weg weten te banen door de strakke ritmesectie. Zo ook op de bedaarde momenten waarin plaats wordt gemaakt voor schitterende instrumentale intermezzo’s. Illusion For The Absolved samen met het sluitstuk Redemption For The Awake vormen dan ook qua composities de betere tracks op deze plaat. De eenvoudige melodielijnen hebben de hoogste herkenbaarheidsfactor en zijn dan ook het meest in het oog springend. Lang niet alles is even memorabel en veel licks raken dan ook best snel in de vergetelheid. Er wordt weinig op gevoel gemusiceerd en vooral op kunde. Persoonlijk werken de technische details me dan ook flink op de zenuwen, net als de opgefokt snelle riffs waardoor je het idee hebt achtervolgd te worden in een overspoelde metro.

Hateform is ook op hun derde langspeler prima in vorm maar weet met hun moderne sound en de complexere stukken de muzikale snaar slechts moeizaam te raken. Voor iedereen die dit juist wel omarmt, kunnen de bovengenoemde punten als niet geschreven worden beschouwd.