In Flames - Siren Charms

• BandIn Flames [SE]
• TitelSiren Charms
• Release datum05-09-2014
• LabelSony Music Entertainment [US]

Tracklist

01. In Plain View
02. Everything's Gone
03. Paralyzed
04. Through Oblivion
05. With Eyes Wide Open
06. Siren Charms
07. When The World Explodes
08. Rusted Nail
09. Dead Eyes
10. Monsters In The Ballroom
11. Filtered Truth

Ruim drie jaar geleden (juni 2011) besprak ik het voorlaatste album van In Flames, Sounds of a Playground Fading. Daarin vroeg ik mij al af hoe zich het proces zou gaan voltrekken waarbij de oer-melodeath-band zich steeds meer ging verwijderen van de oorsprong. Dat album markeerde ook het vertrek van het behoorlijk bepalende bandlid (en oprichter) Jesper Strömblad. Maar eens horen en zien waar de band nu staat; aanleiding is het nieuwe album Siren Charms.

Met In Plain View en Everything's Gone (hallo Korn?) borduurt In Flames nog voort op het geluid van het vorige album. Dit valt nog alleszins als melodieuze death metal op te vatten, het zijn op zich lekker opzwepende nummers. Het omslagpunt komt echter met Paralyzed. Dat er nadrukkelijk elektronica aan de muziek is toegevoegd is op zich al niet nieuw meer, maar dat muziek en zang zich langzaam richting - ik durf het bijna niet te zeggen - 'emo' bewegen vind ik toch best een boute constatering. Wat ik ook bijna niet durf op te schrijven is dat dit nummer me aan 30 Seconds To Mars doet denken. En nee, dat is in mijn belevingswereld geen aanbeveling.

Wanneer ik ben aanbeland bij Through Oblivion vermoed ik dat In Flames voorgoed voor de metal verloren is. With Eyes Wide Open brengt hetzelfde gevoel teweeg als bij Paralyzed. Op zich ben ik niet zo'n metalpurist dat iets per se hard en/of heavy moet zijn om het goed te vinden, maar deze nummers trek ik echt niet. Met name de zang vind ik zeikerig en zeurderig, de begeleidende klanken mat en weinig origineel. Waar voorheen de gitaren heersten is het nu elektronica en zoetsappige begeleiding.

Na een voorlopige dieptepunt met titelnummer Siren Charms lijkt When The World Explodes heel even verbetering te bieden. De toevoeging van de zangeres vind ik best aardig - al verwachtte ik die titeltechnisch gesproken eerder bij het titelnummer - sowieso bevat dit nummer in elk geval de nodige power. Ook Rusted Nail heeft zo z'n momenten met lekker hakkende riffs en een kort stukje flitsend gitaarwerk. Maar al met al heb ik het idee dat we In Flames tegenwoordig eerder in de categorie alternatieve rock kunnen plaatsen dan in (heavy) metal. Dat hoeft op zich niet zo'n bezwaar te zijn, maar het is wel even wennen.

Maar ook na deze omslag in denken word ik niet warm of koud van deze muziek. Het lijkt er meer op dat de nummers simpelweg niet blijven hangen, of in elk geval niet in positieve zin indruk maken. Ik heb het geprobeerd. Wat ik op zich wel te prijzen vind, is dat een band zich uit de comfortzone begeeft, om na een bestaan van ruim twintig jaar andere dingen te gaan doen in plaats van jezelf herhalen. Hulde daarvoor, ongeacht mijn persoonlijke voorkeur/smaak.