Jaldaboath - The Further Adventures...

• BandJaldaboath [GB]
• TitelThe Further Adventures...
• Release datum01-01-2014
• LabelDeath To Music Productions

Tracklist

01. Roland The Farter
02. Warrior Monks of Whitehawk
03. The Bitch of Chiselhurst Caves
04. Raise the Crummhorns
05. The Wailing Witch of Moulsecoomb
06. Black Metal Beauty
07. DEX The Whispering Dwarf
08. Father Pig
09. The J Team

De nieuwe orde Jaldaboath bestaat uit een drietal Engelse grapjassen, die daarnaast toevallig ook nog muzikant zijn; of zou het andersom zijn. De band bestaat sinds 2007 en schijnt te huizen in de kerkers van het kasteel Rhydian. Het drietal debuteert in 2008 met EP Hark The Herald, dat de band meteen op de kaart zet als grapjassende folk metal muzikanten. In 2010 verschijnt het eerste volledige album The Rise Of The Heraldic Beasts, waar echter vrij weinig nieuws op te horen is, omdat de vijf nummers van de EP hier ook op te vinden zijn. Het duurt dan ook weer vier jaar voor de opvolger zich aandient, op 1 januari verschijnt The Further Adventures...

In tegenstelling tot de meeste 'Battle Metal' bands willen ze de wereld niet veroveren door strijd, maar door middel van humor, zo stel ik mij voor. Om te beginnen hebben ze daarvoor alvast de meest grappige namen bedacht voor hun eigen muziek, zoals daar zijn: Hammering Heraldic Metal, Crusader-Core en Tumultuous Teutonic Templar Thrash. Het drietal laat zich inspireren door de Knights Templars, de middeleeuwse kruistochten, de troubadours-traditie en televisieseries als Black Adder en Monty Python. En volgens mij kennen ze Spinal Tap en Bad News ook wel, maar die waren tenminste nog echt leuk.

De muziek die Jaladaboath ten gehore brengt is een flauwe mix van heavy metal met folkelementen. Net zo melig en flauw zijn de grappen en grollen die de band onderweg uithaalt. Dat het allemaal simpel in elkaar steekt behoeft geen betoog, het is uiteraard de bedoeling dat iedereen dit kan volgen. Als band is Jaldaboath dan ook niet serieus te nemen, daar gaat het hier niet om. Als beste voorbeeld dient denk ik nog wel The Wailing Witch Of Moolsecoomb, waarin op een muzikale mix van Metallica's Enter Sandman en de tune van de in het Verenigd Koninkrijk populaire soap Eastenders, een flinterdun verhaaltje wordt opgehangen over de bespottelijke manier waarop Jaldaboath de heks verslaat.

Nou ben ik zelf wel een redelijk liefhebber van Britse humor; Fawlty Towers is echt de meest briljante televisieserie ooit gemaakt, en ook Monty Python kan ik zeker waarderen. Maar met dit Jaldaboath kan ik echt helemaal niks. Misschien snap ik de grap(pen) niet, vind ik ze niet leuk, of wil ik te graag simpelweg muziek horen, ik weet niet waar het 'm in zit. Feit is wel wanneer je het grappig bedoelde laagje van deze band af haalt, er helemaal niks meer over blijft, want in muzikaal opzicht stelt het echt niks voor. Dat zou eventueel nog wel een voorwaarde kunnen zijn om dit positief te waarderen: een solide muzikale basis, maar die ontbreekt dus.