Kid Harlequin - Wired

• BandKid Harlequin [NL]
• TitelWired
• Release datum17-04-2015
• LabelRVPrecords [NL]

Tracklist

01. War Inside My Head
02. Burn it Down
03. Wired
04. I'm Afraid of Americans
05. Have To Let Go
06. Drain All Your Colours
07. What Have I Become
08. Natural Habits
09. Bilateral
10. Pigs
11. No Light At The End

Kid Harlequin is best een aparte band binnen de Nederlandse 'hardere' scene - voor zover de band daar al in past - en stiekem dan ook best een uitdaging (lees: twijfelgeval) voor WingsOfDeath wat mij betreft. Nou gaan wij zo'n uitdaging niet uit de weg; ik zal dan ook proberen iets zinnigs over Kid Harlequin en hun debuutalbum Wired te vertellen. Mijlpalen in het bestaan waren tot nu toe het releasen van een EP en het behalen van de halve finale van de Grote Prijs van Nederland. En aardig wat aansprekende shows. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik eerder nog niet van de band had gehoord.

De muziek die we op Wired voorgeschoteld krijgen zou ik iets als elektronisch aandoende rock met een donker sfeertje noemen. Waar ik bijvoorbeeld bij titelnummer Wired aan moet denken is Placebo; op andere momenten neig ik wel naar een soort Muse-light. De muziek klinkt behoorlijk gedreven, het lijkt me wel dat de band de wortels in de meer traditionele rockmuziek heeft. Bij vlagen trekken de gitaren behoorlijk van leer. Zo is Burn It Down een slepende track met een behoorlijk melancholieke sfeer, die redelijk organisch klinkt. Al blijft een soort van duister elektro/gothic-sfeertje overheersen.

Goed voorbeeld daarvan is I'm Afraid of Americans, dat na nader onderzoek een cover blijkt van David Bowie uit 1997 (en onder anderen te horen was in de megaflop Showgirls), maar later in andere gedaantes opdook in bewerkingen van Trent Reznor/Nine Inch Nails. Hoe dan ook heeft Kid Harlequin hier een eigen draai aan proberen te geven, hoewel dat wat mij betreft niet helemaal gelukt is: het blijft vrij dicht bij de Trent Reznor-bewerking en heeft diezelfde donkere ondertoon. Evengoed blijft overeind dat dit is waar Kid Harlequin voor staat.

Het spreekt enorm voor Kid Harlequin dat ze de platgetreden paden van de alternatieve rock proberen te mijden middels een geheel eigen invulling. Er wordt gerept van industrial rock, maar daar vind ik de muziek veel te naturel, organisch voor klinken. Hoewel hier bij vlagen behoorlijk wat elektronische invloeden te horen zijn vormen die niet het hoofdbestanddeel naar mijn idee. Het zijn wat mij betreft de slepende, 'cleane' passages die de aandacht trekken (Natural Habits!) temidden van de mechanische stukken, die 'slechts' als omlijsting dienen. Natuurlijk is het juist het samengaan van die twee elementen die de muziek van Kid Harlequin zo bijzonder maakt.

Voor de duidelijkheid: voor de metalfan is hier niks te halen. Deze muziek lijkt me geschikt voor mensen die van een min of meer experimentele, moderne vorm van rock houden, met invloeden uit elektro en oorspronkelijke jaren '80 gothic (new wave). Waarbij hierboven genoemde bands als redelijke referentie kunnen dienen denk ik. Er staan op Wired wel een paar nummers en/of gedeelten daarvan die me aanspreken qua donkere sfeer en spanning (de eerste vier tracks, afsluiter No Light At The End), maar dat geldt zeker niet voor het album als geheel. O ja, Babylon Zoo spookt ook nog door mijn hoofd, terecht of niet.