Koldbrann - Vertigo

• BandKoldbrann [NO]
• TitelVertigo
• Release datum25-01-2013
• LabelSeason of Mist [FR]

Tracklist

01. IntroVertigo
02. Totalt Sjelelig Bankerott
03. Hjertets Holodomor
04. Drammen
05. Stolichnaya Smert
06. Terminal Transnistrii
07. Phantom Kosmonaut
08. Goat Lodge
09. I Eklipsens Skimmer
10. Sans Soleil
11. Inertia Corridors

Koldbrann (gangreen of koudvuur) is de band rondom zanger / gitarist Mannevond (Lloyd Hektoen), tevens bekend van bands als Nettlecarrier, Urgehal, Endstille, Enthral en vast nog wel meer. Met deze band is hij actief sinds 2001; na twee albums Nekrotik Inkvisition (2003) en Moribund (2006) leek de productiviteit even te stokken. Er verschenen nog een live DVD en wat singles, maar het wachten was op echt nieuw materiaal. Dat zag een paar maanden geleden het levenslicht in de vorm van een tweetrack single Totalt Sjelelig Bankerott (dat ook het artwork voor het album al verklapte), als voorloper op het zojuist verschenen album Vertigo.

De eerste single Totalt Sjelelig Bankerott bleek behoorlijk representatief te zijn voor de muziek op het album: het is een oerdegelijk, Noors black metal nummer, met sterke riffs, waar ook wel wat andere invloeden in te horen zijn. Grotendeels midtempo, waarin het nummer bijna catchy klinkt naar het einde toe, met af en toe een venijnige uitbarsting, maar ook slepende passages komen voorbij. Afwisseling troef dus, maar wel altijd met die typisch Noorse dreigend grimmige sfeer. Aan kwaadaardigheid heeft Mannevond in elk geval nog niets ingeboet.

Zo bevat Vertigo wel meerdere pakkende, bijna swingende nummers, gewoon helemaal af, met goed gekozen tempowisselingen en af en toe zwierige solo's. De albumopener met de toepasselijke titel IntroVertigo valt bijvoorbeeld meteen aan met een aanstekelijke groove, durf ik dit een bijna dansbaar ritme te noemen? Zo catchy heb ik mijn black metal toch maar zelden gehoord. Maar laat je hierdoor niet op het verkeerde been zetten, het album bevat wel degelijk grimmige black metal. Met als toegevoegde waarde niet-genre-specifieke elementen.

Luister bijvoorbeeld maar eens naar Drammen met z'n relaxte begin, dat verder uitmond in een ziedend nummer met flitsende gitaarsolo aan het eind. Of neem nou Stolichnaya Smert; die begint met een old school solo en lijkt nog het meest op een punknummer, maar vliegt even later volledig uit de bocht (figuurlijk dan) met de toevoeging van vrouwenzang, en hoor ik daar synthesizers? Ook een nummers als Goat Lodge kent zo z'n afwisselingen, bij vlagen werkelijk een heerlijk rockend nummer.

Vertigo is dan misschien over het geheel wat rustiger qua tempo, doet me regelmatig zelfs nauwelijks aan black metal denken en heeft een lekker rockende ondertoon. Het doet misschien vermoeden dat Koldbrann de oorspronkelijke klassieke black metal haren kwijt is. Riffs en vocalen doen er nog wel degelijk aan denken, maar wat er verder voor in de plaats komt is meer uitgekiende songwriting, met gevoel voor balans en melodie in het nummer. Het groovet en het rockt! Tja, dat zijn vast vieze woorden voor menig 'trve' black metal fan, maar het levert naar mijn mening wel fraaie muziek op.