Loading...

Lick - Bleached

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 16-01-2014

Tracklist

01. Lies, Lies, Lies
02. Mr. Moonshine
03. Sweet Regret
04. Lightshiner
05. No Man Left Behind

De Deventerse hardrockband Lick is hier al eerder aan de orde geweest, twee keer zelfs: met de titelloze debuut EP in 2010, en het eerste volwaardige album Mount Rock in de eerste dagen van 2013. Nu is er een nieuw wapenfeit in de vorm van, opnieuw een EP, Bleached. Over de muziek op zich kan na de vorige releases in elk geval geen onduidelijkheid meer bestaan.

Wanneer Lies, Lies, Lies losbarst wordt dat dan ook snel bevestigd. Deze lekkere uptempo hardrock klinkt vertrouwd als altijd, is het niet van Lick, dan wel vanuit de seventies. Opmerkelijk prettig is de break met groovend vervolg, nice! Het vervolg Mr. Moonshine tekent nog meer de ongecompliceerdheid van deze muziek. Mister Moonshine, i’m looking for a good time zingt en swingt lekker mee, wat een pakkend refreintje. Dit is waar het bij Lick om draait!

Sweet Regret begint relaxed, toch geen ballad? Deze ingetogen kant van de band klinkt even best verrassend, maar het nummer blijkt zich uiteindelijk toch te ontpoppen tot een weliswaar trage, maar pittige rocker. Met een hoofdrol voor zang en gitaar (zoals eigenlijk de hele tijd) lijkt dit vooralsnog qua opbouw het meest volwassen nummer. Maar dan moet Lightshiner nog komen.

Want dat is dan de echte ballad, of toch weer niet .... het intro zet me op het verkeerde been, want ook hier is het gewoon weer lekker rocken. Aangevuld met koortjes in de zanglijnen klinkt het halverwege wel een beetje cheesy, maar vooruit dan maar. Deze laatste twee nummers laten wel horen dat Lick meer kan dan rechttoe rechtaan rocken, dus ook nummers schrijven die meer aan opbouw en sfeerwisselingen doen. Dit is op dit moment mijn favoriet van de EP.

No Man Left Behind is dan alweer de laatste track. Deze is een beetje bluesy, maar sluit goed aan bij de vorige. Ik zit me te bedenken (en heb geen zin om het terug te kijken) of ik Lick ooit vergeleken heb met Foreigner, want daar doet met name de zang me af en toe wel aan denken, en zo gauw ik daarover nadenk sommige muzikale passages ook wel. Dan bedoel ik wel de band zoals die in de jaren '70 klonk, niet de poppy variant van later natuurlijk. En ik bedoel dat louter positief, want die eerste albums van hen mogen er best wezen. Zo blijkt Lick dan toch minder voorspelbaar dan ik op het eerste moment had voorzien. Zo word ik graag verrast.

Nolle Groen - Vocals

Richell Overink - Guitars

Max Augustijn - Guitars

Stijn Hovens - Bass

Beinte Groen - Drums