Loading...

Lingua Mortis Orchestra feat. Rage - LMO

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 20-08-2013

Tracklist

01. Cleansed By Fire
02. Scapegoat
03. The Devil´s Bride
04. Lament
05. Oremus
06. Witches´Judge
07. Eye For An Eye
08. Afterglow
09. Straight To Hell
10. One More Time

Lingua Mortis is de titel van het tiende album van de Duitse veteranen van Rage uit 1996, waarop de band voor het eerst experimenteerde met een orkest. De bewerkingen van de band's muziek voor en met orkest was blijkbaar goed bevallen, want Rage zou later vaker stoeien met dit concept (XIII, Ghosts, Strings To A Web). Om het verhaal helemaal rond te maken heeft Rage nu besloten om een volledig album met een orkest uit te brengen.

Onder de naam Lingua Mortis Orchestra featuring Rage (in plaats van simpelweg te kiezen voor de eigen bandnaam) verscheen op 2 augustus het album met de eenvoudige titel LMO. Behalve het orkest en de drie Ragemuzikanten (Peavy Wagner, Victor Smolski, André Hilgers) bestaat LMO ook nog uit de zangeressen Jeannette Marchewka en Dana Harnge. Daarnaast is ook Henning Basse nog als gastvocalist te horen. Het materiaal is voornamelijk gecomponeerd door gitarist/toetsenist Victor Smolski, waarbij hij samenwerkte met twee orkesten uit Spanje en Wit-Rusland, een totaal van meer dan 100 muzikanten. Zanger Peavy Wagner schreef de teksten, een concept dat losjes is gebaseerd op een waargebeurd verhaal over heksenvervolging en -verbranding in het Duitse Gelnhausen in 1599.

LMO gaat voortvarend van start met een episch stuk dat alvast de eerste ruim 10 minuten van het album in beslag neemt. Cleansed By Fire laat meteen van alles horen wat je op voorhand van deze release mag verwachten. Bombast, koorzang en strijkers bepalen in eerste instantie het geluid, maar natuurlijk mogen ook het gitaargeweld, de (double bass) drums, de diversiteit aan vocalen, en zelfs een toetsensolo niet ontbreken. In deze track komt eigenlijk de veelzijdigheid van het hele album en concept al meteen naar voren, een sterke albumopener dus.

Hierna komen in de vorm van Scapegoat en The Devil’s Bride wat meer metal georiënteerde nummers voorbij, al zijn de orkestrale klanken natuurlijk nooit ver weg. The Devil's Bride steelt trouwens ook de show wat betreft de vocalen, veelzijdigheid is hier het toverwoord. Daarnaast moet ik tijdens dit nummer af en toe aan de latere Savatage denken, diezelfde bombast, gelaagde zang, en de orkestraties. Rockopera-achtig met '70's en '80's invloeden. Dat mag best een compliment zijn.

Lament en Oremus zijn dan juist weer rustpuntjes in het geheel. De eerste is een ballad-achtige track, met natuurlijk gepaste gitaarinvulling, terwijl Oremus een kort 'instrumentaaltje' met koorzang is. Daarna vliegt de vlam weer in de pan met de 'echte metal'track The Witches Judge. Opgesierd met veel vlot toetsenwerk is dit weer zo'n nummer dat aan de betere rock/metal opera tijden herinnert. Hier blijkt (opnieuw) de perfecte samenwerking tussen beide aspecten van deze muziek. Metalband en orkest leveren gezamenlijk een fraaie prestatie. Het is niet zo dat de een een aanvulling is voor de ander, maar het is een echt samengaan van twee elementen. Ook Eye For An Eye bevestigt dat nog maar een keer, al is het wel een behoorlijk toegankelijk nummer, ondanks de lengte. Niet zo technisch als vorige tracks, meer rechttoe rechtaan.

Straight To Hell en One More Time zijn dan bonustracks op dit album, die op zich qua sfeer en stijl wel aansluiten op de gedachte van dit album. Uiteindelijk heb ik het idee dat Rage met LMO een soort van rockopera-achtig album heeft willen maken. Het werk van Jon Oliva (Savatage en aanverwanten) schiet me met regelmaat door het hoofd, maar ook ander symfonische metalbands en -albums zouden als vergelijking kunnen dienen. Het is dus op zich niet echt nieuw wat Rage / LMO hier laat horen. De uitvoering laat echter niets te wensen over, album en concept steken sterk in elkaar, en daar gaat het toch maar om. Chapeau voor dit initiatief van een metalband die toch al zoveel jaren meedraait!