Loading...

MacBeth - Neo-Gothic Propaganda

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 10-03-2014

Tracklist

01. Scent of winter
02. Slow motion tragedies
03. Void of light
04. Last night in Shanghai
05. I don't care of being just like you
06. Empire's fall
07. Dogma
08. Opaque
09. Little spark
10. The archetype

Hmmm, MacBeth, eerst maar eens even kijken over welke band dit precies gaat, want alleen in Duitsland zijn er al een paar heavy/power metal bands die zo heten. Hier gaat het echter om het Italiaanse gezelschap dat al sinds 1995 actief is (waarbij overigens alleen de drummer en oprichter nog het enige originele lid is), en zich bezighoudt met dark/gothic metal; van oorsprong zelfs met een toefje symfonische black.

Ik moet heel eerlijk zeggen: ik had er nog nooit van gehoord, deze 'gothic' richting is dan ook niet bepaald mijn ding. Wat natuurlijk niet wil zeggend dat daar niet hele interessante muziek uit is voortgekomen. Dus vol frisse moed en geheel open-minded stort ik mij op Neo-Gothic Propaganda, al weer het vijfde album van deze Milanezen, en hun eerste in zeven jaar tijd.

M'n eerste positieve verrassing is de gemiddelde speelduur van de nummers. Het langste nummer Slow Motion Tragedies (bijna zes minuten), dat ik op voorhand vreesde vanwege de angst dat dit nummer wel eens z'n titel eer aan kon doen, is aan het begin van het album zelfs een van mijn favorieten. Niks langdradig geneuzel, maar vlotte metal, afwisselend in tempo, met een moderne twist. Natuurlijk is de dubbele zang - veelzijdige en rauwe mannenstem en cleane dameszang (gelukkig geen zeurderige sopraan) - geen noviteit, maar die werkt hier prima. Een verademing na albumopener en eerste single Scent Of Winter (er schijnt ook nog een video van te komen), dat ik uiteindelijk misschien wel het minste nummer van het album vind.

Het zijn eigenlijk meerdere stijlen die samenvloeien op Neo-Gothic Propaganda. Enerzijds horen we vrij standaard, poppy klinkende gothic rock/metal, zoals zovele gothic bands die al jaren maken. Aan de andere kant voegt MacBeth daar wel wat andere elementen aan toe: zo horen we regelmatig lekkere heavy riffs (groove metal), maar ook toetsen / electronica (industrial), die elk voor zich de muziek een aangename moderne touch geven. De stampende afsluiter The Archetype is daar een goed voorbeeld van en bevat beide aspecten. In combinatie met het pakkende refrein kan dit nummer zo de dansvloer op!

Hoewel MacBeth nadrukkelijk de gothic hoek ingedrukt wordt, vind ik dat daarmee de band tekort gedaan wordt. Daarmee heeft de band nog een overeenkomst met de landgenoten van Lacuna Coil, waarin ik ook in muzikaal opzicht de nodige raakvlakken hoor. Want deze band heeft wel wat meer te bieden dan die standaard softe muziek met engelenzang. Ok, ook die muziek horen we hier regelmatig terug, maar de gitaar scheurt er met regelmaat lekker vandoor, en het tempo wordt af en toe prettig opgeschroefd. Deze muziek is bij vlagen behoorlijk intens en heavy, en heeft naar mijn idee een behoorlijk moderne touch. Best veelzijdig eigenlijk. O, en let ook eens op die flitsende gitaarsolo's die zo nu en dan eens voorbijkomen; nice!

Fabrizio Cislaghi - Drums

Marco "Sem" Semenza - Bass

Andreas Cislaghi - Vocals

Morena Rozzi - Vocals

Max Montagano - Guitars