Megascavenger - At The Plateaus Of Leng

• BandMegascavenger [SE]
• TitelAt The Plateaus Of Leng
• Release datum17-02-2014
• LabelChaos Records [MX]

Tracklist

1. At The Plateaus Of Leng (Vocals by Dave Ingram)
2. The Festered Earth (Vocals by Kam Lee)
3. And Then The Death Sets In (Vocals by Aad Kloosterwaard)
4. The Mucus Man (Vocals by Martin van Drunen)
5. Like Comets Burn The Ether (Vocals by Dave Rotten)
6. When Death Kills The Silence (Vocals by Felix Stass)
7. The Hand Of Bereavment (Vocals by Ilkka Jarvenpää)
8. Back To The Ancient (Vocals by Brynjar Helgetun)
9. Night Of The Grand Obscenity (Vocals by Rogga Johansson)

Rogga Johansson, hoeveel albums zullen er dit jaar van of met hem uitkomen. Hoe dan ook, hier is in elk geval het tweede album onder de naam Megascavenger: At The Plateaus Of Leng. Dit project werd eind 2012 gelanceerd met het album Descent Of Yuggoth, waarop de basis van het muzikale duo (naast duizendpoot Johansson tekent vaste partner in crime Brynjar Helgetun voor het drumwerk en de productie) wordt aangevuld met op elke track 1 zanger. Voor het overzicht zie de tracklist.

In muzikaal opzicht gaan we niet verrast worden. Het duo Johansson / Helgetun staat immers garant voor inmiddels vrij voorspelbare oudschoolse Zweedse death. Het titelnummer opent het bal, en lijkt in vocaal opzicht al meteen een match made in heaven (of moet dat dan in dit geval hell zijn?). Dat Dave Ingram ooit bij Bolt Thrower zong zegt veel over de overeenkomsten qua muzikale invalshoek; dit past dan ook prima.

Ook bij The Festered Earth zou je geen verrassing verwachten, want ook tussen Kam Lee en Johansson zijn de nodige verbanden te bedenken. Daar zit 'm dan ook het opvallende in het nummer niet in, wel in het orgeltje dat op bijna valse, maar in elk geval goedkope toon, aan het meejengelen is. Geen positieve verrassing dus wat mij betreft; dat is echter wel het gebruik van een cleane praat-zangstem. Deze combinatie geeft dit nummer in elk geval wel wat extra's.

Dan zijn we aangekomen bij de Nederlandse inbreng, die ook al op het debuut aanwezig was. Aad Kloosterwaard (Sinister) kleurt And Then The Death Sets In vrij voorspelbaar in. The Mucus Man lijkt daarna Martin van Drunen op het lijf geschreven. Melancholische, logge midtempo doomdeath, wat wil een mens nou nog meer?

Nou ja, een beetje afwisseling of verrassing misschien. En dat ontbreekt, natuurlijk zou ik bijna zeggen, want het is en blijft een Johansson project. En hoewel ik de meeste van zijn muzikale escapades prima kan hebben, is hij geen muzikant die het wiel opnieuw gaat proberen uit te vinden. Ondanks dat je hier telkens verschillende vocalisten voorbij hoort komen, zorgt de basis van de muziek voor de eenvormigheid, waarbij van enige spectaculaire uit de bocht-vliegerij geen sprake kan zijn.