Mock the Mankind - Ruination

• BandMock the Mankind [GR]
• TitelRuination
• Release datum30-09-2015
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Patient Zero
02. Pandemic
03. A Great Depression
04. Sinsane
05. Dirge of Absence
06. Planites
07. Lytrosis

Mock the Mankind is een trio, afkomstig uit Athene, Griekenland, opgericht in 2012. Ze besloten om hun eigen aandeel in de muziek scene te brengen door middel van zware doom-atmosferische creaties. Hun inspiratie is ontleend aan de afschuwelijke en voortdurende rampen die tegen elke vorm van het leven bestaan, die allemaal een gemeenschappelijke bron hebben: de mens zelf.

Aldus de biografie van Mock The Mankind, waarmee zowel albumtitel als bandnaam meteen zijn uitgelegd. En ook wordt hiermee de muzikale richting al behoorlijk uit de doeken gedaan. In elk geval zeer donkere muziek, doom-gebaseerd, die zich hoofdzakelijk in een traag tempo voltrekt. Zelf houdt de band het op psychedelische doom trouwens, al vind ik dat psychedelische wel meevallen. Ruination is het debuutalbum, in eigen beheer uitgebracht op 30 september van het vorig jaar. Waar ik overigens de genoemde thematiek - buiten de muziek zelf - verder vandaan moet halen is me niet helemaal duidelijk; Ruination is namelijk vrijwel volledig (op een gesproken sample na) instrumentaal!

Het bijna lieflijke intro Patient Zero loopt naadloos over in de eerste (korte) track Pandemic, die wel een redelijk vlot karakter heeft. A Great Depression is hierna al een stuk lomper, en heeft wat mij betreft een enorme oude Black Sabbath feel. Alleen dan wel een stuk logger zeg maar. Dat is overigens ook de band die Mock The Mankind zelf als grootste invloed noemt, daar lijkt me weinig tegen in te brengen. Daarmee is dit zeker wel muziek die in mijn straatje ligt. Met de riffgerichtheid en groove van stoner, en de herhalingen van de doom metal, doet de muziek me hier ook zeker denken aan Electric Wizard.

Ondanks het opnieuw constant herhalen van het muzikale hoofdthema, doet Sinsane al iets meer aan afwisseling vergeleken met het vorige nummer. En dat is maar goed ook, kom ik op dat moment tot de conclusie. Zou dat niet het geval zijn gebeurt er namelijk wel erg weinig. Dat heeft de band dus prima op tijd in de gaten, gelukkig maar. Zo worden er af en toe wat rustpuntjes ingebouwd (Dirge Of Absence, dat wel wat lichte psychedelische invloeden laat horen), of juist een tempoversnellinkje (Sinsane).

Uiteindelijk moet de conclusie zijn dat Mock The Mankind met Ruination een weinig opzienbarend, maar wel degelijk en onderhoudend album af heeft geleverd. Binnen het genre slaat het Griekse trio zeker geen modderfiguur. Dit is eigenlijk een van de weinige instrumentale albums in het zwaardere genre waarop ik me er af en toe op betrap dat ik zang mis. Dat komt toch niet vaak voor, en spreekt niet in het voordeel van deze band. Jammer.