Monolyth - Origin

• BandMonolyth [PT]
• TitelOrigin
• Release datum10-10-2014
• LabelEigen beheer
• PromotorAlien Mosh PR [PT]

Tracklist

01. Catharsis
02. The Exile
03. Rupture
04. Imprisoned
05. The Catalyst
06. Obsolete
07. Denied and Broken (ft. Andrés Malta)
08. Origin
09. Salvaging
10. Fake Symptom (ft. André "Snake" Macedo)
11. My Redemption

Monolyth is een metalband uit Portugal die nog maar kort in de huidige samenstelling bestaat en met Origin het eerste werkstukje aflevert. De band is in 2009 begonnen door zanger/gitarist Tiago Martins en drummer Victor Butuc, maar kende de gebruikelijke line-up strubbelingen en het zoeken naar de juiste muzikale richting. Het songmateriaal is in de loop van die paar jaar ontstaan en vindt zijn uitweg uiteindelijk in debuutalbum Origin. De band brengt hierop moderne, groovende metal, die z'n basis vindt in een licht progressieve mengvorm van thrash en vooral death metal. Met het noemen van de invloeden Lamb of God, Meshuggah, Gojira en Machine Head geeft de band zelf al een aardige inkijk in hun muzikale bedoelingen.

De toonzetting is een redelijk donkere, of in elk geval melancholische, zoals het tweede nummer The Exile ondubbelzinnig laat horen. Ook laat Monolyth hiermee gelijk horen dat de band van meerdere markten thuis is, want in muzikaal opzicht staat dit nummer haaks op opener Catharsis, wat een springerig, opzwepend nummer is. Overeenkomst is dat de muziek beheerst wordt door laaggestemde riffs; daarnaast is een belangrijke rol weggelegd voor de verwoestende oerbrul van vocalist Marcelo Pestana. Die echter ook laat horen over een fijne cleane zangstem te beschikken, of is dat de gitarist? Veelzijdigheid lijkt dus in elk geval troef binnen de belevingswereld van Monolyth.

Rupture laat een beetje wat thrashroots horen, uiteraard naast de onvermijdelijke dosis groove. Dit is een lekker swingend en wat meer toegankelijk nummer, een welkome afwisseling tussen de overige wat zwaardere kost. Let ook eens op die verrukkelijk rollende bas! Met Imprisoned wil de band denk ik iets soortgelijks bereiken, maar dit nummer klinkt eerder als Gojira die een thrashband wil nadoen. The Catalyst gaat hierna echt geheel z'n eigen gang, best apart nummer wel, met opnieuw redelijk pakkende fragmenten en een lekkere vette groove. Waarna Obsolete nog het best doet denken aan de NWOAHM en redelijk naar metalcore neigt. Naar mijn idee niet het beste nummer van het album. Als dan hierna ook nog eens een ballad-achtige track voorbijkomt in de vorm van Denied And Broken wil ik het, ondanks het veelbelovende begin van het album, al bijna voor gezien houden.

Helaas krijg ik bij verdere beluistering mijn eerste voorzichtig opbloeiende enthousiasme niet meer terug, al doen Salvaging, het heavy Fake Symptom (met goede dubbele zang) en de sfeervolle afsluiter My Redemption hun stinkende best. Wat ook niet helpt is dat de productie naar mijn idee niet optimaal is. Ik had graag het gitaargeluid wat meer chunky of crunchy (is dat het goede woord voor wat ik bedoel? geen idee eigenlijk) gehoord, en wat prominenter in de mix. De riffs hadden wat knallender uit de speakers mogen komen in elk geval. Laten we hoe dan ook niet vergeten dat dit een debuutalbum is, en als zodanig zeker geslaagd. Er is voor Monolyth nog voldoende ruimte voor groei.