No Gods No Masters - No Gods No Masters Demo

• BandNo Gods No Masters [NL]
• TitelNo Gods No Masters Demo
• Release datum01-09-2013
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Ni Dieu Ni Maitre
02. Lost for Words
03. Lie to Me
04. Retired

No Gods, No Masters is begonnen eind 2012 ergens in Twente. Een aantal muzikanten van diverse metal en hardcore bands (My Endless Fight, Gilo, Human Demise) wilden wel eens wat langzamere en toch brute muziek maken, en besloten een sludge band op te richten. Hoewel, het is niet alleen brute sludge wat de klok slaat, er is ook aandacht voor melodie; daarnaast horen we ook invloeden uit de stoner en doom scene. No Gods, No Masters presenteert zich voor het eerst met een selftitled demo/EP.

Bij opener Ni Dieu Ni Maître (No God No Master, maar dan in het Frans) denk ik al gauw aan bands als Eyehategod en Iron Monkey, om maar wat voorbeelden te noemen, maar ook een band als Electric Wizzard (in de wat meer uptempo stukken) ligt in het bereik. Daarnaast zijn er ook wel overeenkomsten met Nederlandse bands, zoals daar zijn Starve en Herder. Waarmee de hardcore roots van de band ook nog wel naar voren komen. De heerlijke vertraging halverwege het nummer spreekt me absoluut tot de verbeelding, die smaakt naar meer.

Het smerige sludge geluid profileert zich optimaal aan het begin van Lost For Words. De logge, slepende gitaarmuur krijgt gezelschap van groovende ritmes en een rauwe zangstem die ergens het midden houdt tussen een hardcore schreeuw en hysterisch gekrijs. Perfect voor deze muziek dus. De trage lompheid wordt goed afgewisseld met uptempo stukken, zoals het naadloos aansluitende Lie To Me laat horen. Eerlijk gezegd bevalt het lagere tempo met bijbehorende lompheid me wat beter.

No Gods No Masters slaagt er wat mij betreft prima in om de hardcore roots (vooral in afsluiter Retired) te mixen met een doomy stoner/sludge benadering. De wisselwerking tussen de schijnbaar uiteenlopende genres wordt goed benut, waarbij de nadruk ligt op de rauwe sludgy benadering. De hardcore elementen betreffen vooral de vocalen en de uptempo passages. Ik ben benieuwd of de opmars naar de meer stroperige sludge insteek zich gaat voortzetten, ik heb nu nog wel eens het idee dat No Gods No Masters op twee gedachten hinkt.