Ordo Inferus - Invictus Et Aeternus

• BandOrdo Inferus [SE]
• TitelInvictus Et Aeternus
• Release datum22-09-2014
• LabelDoomentia Records [CZ]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Sub Imperio Prolapso
02. Lingua Silentium
03. Io Saturnalia
04. Tunica Molesta
05. Damnati
06. Antequam Porta Aperiatur
07. Divinatio Tusculana
08. Decimatio
09. Rhea Ilia
10. Daemoniatus
11. Servi Domini Veri
12. Saturnum Salutamus

Zweden en death metal, dit zou wel eens een heel voorspelbaar verhaaltje kunnen worden. Ordo Inferus is een nieuwe band in een old school genre, bestaande uit muzikanten die elders al de nodige ervaring hebben opgedaan. Zo zien we in het c.v. van de diverse bandleden namen voorbijkomen als Excruciate, Malfeitor, Exhumed, Godhate, Internal Decay, Carbonized, Necrophobic en Nifelheim. Vorig jaar debuteerde de band met EP Damnati, nu is het de beurt aan de eerste langspeler: Invictus Et Aeternus.

En op deze eersteling horen we 12 nummers en bijna 50 minuten lang een zeer gedreven band aan het werk. Verpakt in een thema over het ontstaan en de oude glorietijd van het Romeinse Rijk (het verklaart de taal van de bandnaam, album- en songtitels) horen we donkere, vlotte death metal met een epische noot. Overigens zijn die titels slechts een vertaling van de daadwerkelijke tekstinhoud, die 'keurig' in het Engels is; het Latijn is alleen gebruikt om de thematische en licht-epische aanpak te versterken.

Na het wat plichtmatige intro Sub Imperio Prolapso gaat de band fel van start met Lingua Silentium. Het boosaardige begin sluit nog aan op het intro, maar al gauw gaat het gas er op. De grauwende vocalen passen prima bij het opgefokte tempo, dat gezamenlijk weer fraai tegenwicht krijgt van het regelmatig melodieuze leadgitaarwerk. Het nummer eindig in stijl met een episch/melodieus slotakkoord. Hierna laat ook Io Saturnalia horen dat de band hun death metal gevarieerd weet te brengen. Midtempo of kortere langzame passages met een melodieuze touch worden afgewisseld met ziedende passages die verhalen over de duistere wreedheden waartoe de mens blijkbaar in staat blijkt. Een en ander wordt rijkelijk voorzien van gitaarsolo's, die zo een voorname plaats opeisen binnen het totaalgeluid.

De gebruikte melodieën zijn niet van een verpletterende originaliteit of niveau, toch weet Ordo Inferus met hun verder verwoestende death metal zeker te boeien; mij wel in elk geval. De productie (van Benny Moberg/Sufficiently Studios; Blood Mortized, Malfeitor, Just Before Dawn; ik vraag me overigens af of hij hier ook de bas heeft ingespeeld?) is krachtig en eigentijds, zonder afbreuk te doen aan de oorspronkelijke rauwheid van de muziek. De nummers zijn overwegend uptempo - op headbangsnelheid zeg maar - maar nooit eentonig in een enkel tempo; afwisseling is volop aanwezig, met daarbij een hoofdrol voor de eerder genoemde zwierige gitaaruitbarstingen. Ordo Inferus gaat evengoed de originaliteitsprijs niet winnen, maar levert met hun versie van death metal op Invictus Et Aeternus een zeer acceptabel en genietbaar death metalalbum af.