Loading...

Phase - The Wait

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 07-08-2014

Tracklist

01. Magical Thinking
02. Reintroduction
03. Point of You
04. Sowing Scorn
05. Amethyst
06. Remnants (of a Former Worry)
07. Wake Up Call
08. Reprise
09. Homeseek Dark Blues
10. Birthday Song

Share, Shape, Space ... Phase.

In oktober 2011 had ik een en ander te vertellen over de Griekse alternatieve rockband Phase en hun (debuut)album In Consequence. Hoewel deze band in de tussenliggende tijd niet stil heeft gezeten liet een vervolg nog even op zich wachten. In het afgelopen voorjaar was het dan toch zo ver en mocht The Wait (toepasselijk?) zich aan de wereld laten horen.

Wat me direct opvalt na de eerste paar tracks is de enigszins mechanische, naar industrial neigende aanpak van de muziek. In het verleden waren er met terugwerkende kracht wel wat hints in die richting te bedenken, zoals de sterke rol van de toetsen in sommige nummers, en de hang naar dansbare ritmes. Die lijn wordt nu in elk geval doorgetrokken, waarbij de oorspronkelijke insteek van alternatieve / progressieve invloeden met een psychedelisch tintje zeker niet vergeten wordt.

Magical Thinking en Reintroduction (waarbij ik aan aan The Gathering's How To Measure A planet moet denken) vormen inderdaad een nieuwe kennismaking met deze band, het verschil met voorheen is evident. Haast stampende ritmes voeren de boventoon, terwijl ook de vocalen een zekere machinatie / vervorming ten deel valt. The Wait klinkt me nog wat vreemder in de oren dan het vorige album, dat achteraf dan nog best toegankelijk is. Daar doet Phase op dit nieuwe album wat minder moeite voor, getuige een nummer als Sowing Scorn, waarin ook jaren '80 gothic/new wave en/of een snufje The Misfits in te herkennen is.

Gaandeweg gaan we ook wel weer meer op de psychedelische tour, zoals Amethyst en Remnants (Of A Former Worry) laten horen. Er is daarbij veel ruimte voor akoestisch gitaarwerk met Griekse/Orientaalse invloeden en opnieuw vervreemdende vocalen. Wake Up Call is precies dat, en dus gaan we weer terug naar het meer rock-gerichte geluid. Al blijft de 'weirde' sfeer goed hangen; denk een beetje Led Zeppelin.

Na het bijzondere intermezzo Reprise - met achterste tevoren gedraaide accordeon, zo klinkt het tenminste - kunnen we ons weer verliezen in psychedelische klanken met Homeseek Dark Blues. Opvallend vind ik inmiddels dat de industrial geluiden van het begin van het album volledig verdwenen lijken. Phase weet de argeloze luisteraar doorheen sferen te slepen waarbij instrumentale invulling ondergeschikt lijkt aan die sfeer. En stiekem werkt het nog ook.

Dacht ik bij het vorige album nog aardig verrast te worden, The Wait doet het niet voor minder. Zo spannend als de eerste luisterbeurt wordt het nooit meer, maar ik zou zeggen: geef dit zeker een kans!

Thanos Grigoriou – Vocals, Guitars, Percussion

Damianos Harharidis - Bass, Synths

Vasilis Liapis - Guitar, Piano

Marios Papakostas – Drums, Percussion