Pinkish Black - Razed To The Ground

• BandPinkish Black [US]
• TitelRazed To The Ground
• Release datum16-09-2013
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. She Left Him Red
02. Ashtray Eyes
03. Kites and Vultures
04. Razed to the Ground
05. Bad Dreamer
06. Rise
07. Loss of Feeling of Loss

De eerste incarnatie van Pinkish Black ontstond in 2009 in Fort Worth, Texas, USA, toen een trio van gelijkgestemde zielen onder de naam The Great Tyrant op zoek gingen naar een nieuwe definitie voor het woord heavy. Na het tragische overlijden van originele bassist Tommy Atkins (zelfmoord?), besloot het achtergebleven duo verder te gaan als Pinkish Black, verder evoluerend naar een nog duisterder macabere entiteit.

Met Jon Teague op drums en Daron Beck als zanger, aangevuld met allerlei elektronica, levert Pinkish Black anno 2013 een tweede langspeler af met de titel Razed To The Ground, opvolger van het self-titled debuut van vorig jaar. Het nieuwe album werd opgenomen en gemixt door het duo zelf in samenwerking en Matt Bernhart bij The Echo Lab, en werd tot in een onheilspellende perfectie gemasterd door James Plotkin.

Verspreid over zo'n drie kwartier en zeven titels horen we veelal donkere, logge doomy soundscapes/drones. Zware drums en een theatraal aangezet stemgeluid vormen de organische basis, waarnaast veelvuldig gestoeid wordt met synthesizers om tot deze onheilspellende, macabere sfeer te komen. Het geluid doet nog het meest denken aan een nog donkerder versie van de gothic/dark wave uit de beginjaren '80. Zo doet het begin van Rise me wel behoorlijk aan The Cure denken. Vooral het veelvuldige gebruik van de toetsen is hier debet aan. Snaren komen hier niet voor; geen gitaar, geen bas. Een enigszins zompige industrial feel komt hier dan ook nog wel voorbij.

Het duo lijkt het leed van de wereld op de schouders mee te torsen, als een ware Atlas. Zo donker, ze dreigend, maar stiekem toch ook zo mooi is deze muziek, in al z'n sinistere finesse. Lijden leidt vaak tot de meest indringende klanken, Pinkish Black levert wat mij betreft maar weer eens het bewijs. Deze keer niet verpakt in zwaarmoedige metalen klanken, maar in steriele, kille, haast zeurderige klanktapijten, met een psychedelische werking.

Niet dat alle nummers lang(dradig) of vervelend zijn, tracks als She Left Him Red, Kites And Vultures en het titelnummer Razed To The Ground weten ook in hun compactheid te overtuigen. Maar ik heb het wel voor die langere tracks, zoals het wonderwel fraaie Ashtray Eyes, of de afsluiter Loss Of Feeling Of Loss. Die laatste is misschien wel het meest depressieve nummer dat ik in tijden heb gehoord. Het verwerkingsproces van het verlies van een dierbare klinkt hier duidelijk in door.