Sordid Flesh - Torturer

• BandSordid Flesh [SE]
• TitelTorturer
• Release datum28-11-2013
• LabelVic Records [NL]

Tracklist

01. The Thelema Way
02. Mark Of The Fallen
03. Rites At The Cemetery
04. Gravebitch
05. Through Vile Infanticides
06. Torturer
07. Where Art Thou God?
08. Until You Are Dead
09. Rise From The Abyss

Sordid Flesh is een Zweedse death metal band sinds 2011. Begin 2012 werd een eerste demo uitgebracht, en werd de band meteen vastgelegd door het Nederlandse Vic Records. Het label met een neusje voor oudschoolse death metal heeft dan ook de eer om eind 2013 de release van het debuutalbum van deze band te begeleiden.

Sordid Flesh stort zich vol overgave op de crust-variant van de death metal, een soort punky versie van oer-death metal. Wanneer opener The Thelema Way goed en wel van start gaat moet ik dan ook wel een beetje aan Venom denken. Om een vergelijking met een hedendaagse band te maken kom ik op Vallenfyre, ook zo 'n band die z'n invloeden haalt uit een soort van pre-death metal muziek, met punk, doom en thrash invloeden; death metal avant la lettre of zoiets. Snel, primitief, met een punk attitude, maar in dit geval wel goed verzorgd. Gestileerde primitiviteit zeg maar. Met in deze opener ruimte voor een melodieus stukje en een verrassende solo! Oeh!

Even later stemt Rites At The Cemetary me ook wel weer 'vrolijk'. Het is vooral het typerende ouderwetse geluid dat me zo aanspreekt, in combinatie met het totale gebrek aan pretenties. Niks moeilijk doen, gewoon lekker rossen, muziek maken waar je zin in hebt, wars van regeltjes. Het zijn juist die lekker doordenderende deuntjes met een zekere pakkendheid die dus blijkbaar werken (Torturer, Where Art Thou God, Until You Are Dead). Want deze muziek smaakt naar meer. In elk geval voor een album lang dan toch, want vervelen doet Torturer me geenszins.

Gravebitch is vanwege tempo en aanpak een beetje een vreemde eend in de bijt; ik moet zelfs een beetje lachen wanneer ik het nummer voor het eerst hoor. Vooral de 'stoere' grunt in dit langzame, vrij kale liedje komt af en toe wel redelijk koddig over. Toch ervaar ik het na een paar keer luisteren en in de context van het album wel wat anders; want ook dit blijkt uiteindelijk een nummer dat prima blijft hangen. Hierbij komt de naam Celtic Frost bovendrijven, zowel qua doom-achtige aanpak als de eenvoud van het nummer.

Al met al tovert Sordid Flesh mij een album voor dat ik graag voor mijn plezier beluister. Vooral de nostalgie die daarbij de kop opsteekt ervaar ik als zeer aangenaam. Want Torturer bezorgt mij echt een gevoel dat rechtstreeks leidt naar 'vroeger'; de eenvoud van de muziek en het simpelweg genieten ervan. Ik mag dat wel.