The Autist - Entangled

• BandThe Autist [PT]
• TitelEntangled
• Release datum07-12-2014
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Overwriting
02. Stardust
03. Age of Leviathan
04. The Great Lioness (Feat. Diana Rosa)
05. 1349 (Feat. Diana Rosa)
06. Loveless
07. Ethereal

The Autist is een Portugese metalband (project?) die zich heeft laten inspireren door een aantal min of meer 'moderne' metalbands zoals Periphery, In This Moment, Darkest Hour, Epica, Tesseract, Linkin Park, Anathema; maar ook wat oudere bekenden als Children of Bodom en Dark Tranquillity of een poppier act als 30 Seconds To Mars. De muzikale insteek van de band heeft als hoofdkenmerken krachtige grooves gecombineerd met angstaanjagende melodieën.

Dat laat zich wat mij betreft vertalen naar een mix van symfonische/gothic metal met 'modernere' invloeden als melodeath en metalcore, tot zelfs djent (vindt de band zelf dan toch). Zie de hierboven genoemde bands als voorbeelden. Opvallende aspect daarbij is de veelvoud aan vocale invalshoeken, zoals daar zijn de schreeuwerige, mannelijke vocalen van João Prim en de cleane stem van zangeres Edna Gutierrez. Daarnaast horen we ook nog een gastvocaliste, Diana Rosa van de Portugese progmetalband 11th Dimension, op twee van de tracks. De band is pas vorig jaar opgericht, in december verscheen al een eerste EP Entangled.

Na het elektronische intro Overwriting, waar ik niet zo veel mee kan, gaat de band los met het beukende Stardust waarin we direct geconfronteerd worden met schreeuwerige zang, hoekige, knarsende gitaarriffs en pittig geroffel op de trommels. Bij eerste beluistering heb ik wat moeite om het allemaal te volgen, dit nummer maakt een vrij rommelige indruk op mij. Waarbij ik de inbreng van de vrouwelijk zang te minimaal vind. Vervolgens kom ik bij het volgende Age Of Leviathan tot dezelfde conclusie. Al vind ik het knap hoe de ritmesectie de boel nog behoorlijk overeind weet te houden.

Hoewel de band de genoemde vocale verscheidenheid beschouwt als pre, heb ik behoorlijk moeite met het geschreeuw van meneer Prim. Dat staat mij tegen om Entangled te vaak te beluisteren. Het is pas bij The Great Lioness dat ik de muziek van The Autist wat beter te volgen vind. Dit nummer is een stuk compacter, en de inbreng van de vrouwelijke vocalen een stuk relevanter. Al blijf ik het nummer wat knip-en-plakwerk vinden: overgangen verlopen niet zo soepel, het rommelige karakter blijft me nog wel wat bij.

De zware ballad Loveless bevat daarna uitstekend vocaal werk van gastzangeres Edna Gutierrez (denk ik tenminste). Het nummer duurt me eigenlijk wat te lang, maar kan me op zich wel bekoren. Het is op zich al wel bizar dat ik een ballad als beste nummer op een (mini-)album beschouw. Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik afsluiter Ethereal het minst slechte van de rest vind.

Onder de streep blijft er weinig te genieten over voor ondergetekende. Ik vind de muziek van The Autist te gekunsteld klinken, alsof de band zelf ook niet goed hoe ze hun eigen muzikale ideeën goed in een nummer moeten gieten. Gebrek aan ervaring waarschijnlijk? De mix van moderne melodeath/metalcore met meer pakkende, al dan niet symfonische inbreng, dameszang en elektronica kan op zich prima werken, zoals een band als Amaranthe laat horen. The Autist is als band nog maar net begonnen, en heeft alle mogelijkheden nog voor zich.