The Dagger - The Dagger

• BandThe Dagger [SE]
• TitelThe Dagger
• Release datum30-06-2014
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Ahead Of You All
02. Call Of 9
03. Ballad Of An Old Man
04. Skygazer
05. Electric Dawn
06. 1978
07. Dog Of Warning
08. Nocturnal Triumph
09. Inside The Monothic Dome
10. Dark Cloud
11. Mainline Riders (Quartz cover / CD bonus track)

"Inspired by the gods ... destined to deliver the goods!"

Extreme metal muzikanten die voor hun lol een old school metal- of hardrock-bandje beginnen, daar lopen er in het Scandinavische inmiddels wel een paar van rond. The Dagger uit Zweden sluit daar naadloos bij aan; met (ex-) bandleden van Dismember, Grave, Necronaut, Carnage en Nifelheim is het 'evil' gehalte gewaarborgd. Sinds 2009 (zanger Jani Kataja (Mangrove, Sideburn) sinds 2012) storten deze geweldenaren zich op een muzieksoort die een stukje braver overkomt. Met het selftitled debuutalbum The Dagger als eerste tastbare resultaat.

De revival van de 70’s rock en traditionele 80’s metal van de laatste jaren ging voor de leden van The Dagger nog niet ver genoeg. Zij gaan voor de 'echte' klassieke hard rock / heavy metal zoals die oorspronkelijk geworteld was in de bluesrock. Waarbij ze gekozen hebben voor de authentieke aanpak van jammen, live opnemen en collectieve songwriting. Dat twee van de bandleden gezamenlijk een eigen studio hebben zal daarbij best geholpen hebben.

Naar eigen zeggen baseert de band zich op de muziek van oeroude acts als vroege Iron Maiden, Judas Priest, Deep Purple en Rainbow. Verwacht dus een karrenvracht aan riffs, sterke melodieuze zang, de overbekende twin-gitaar harmonieën, en een swingende ritmesectie. Dit alles verpakt in 'easy-listening' toegankelijke hardrock-nummers. Ik zou zelf dan ook zeker een band als Thin Lizzy, en in mindere mate Blue Oyster Cult (Nocturnal Triumph, met cowbell(!), altijd goed voor een (fictief) bonuspunt) aan de invloeden willen toevoegen.

Ahead Of You All (primitieve metal) en Call of 9 (hardrock) laten meteen in het begin horen wat we kunnen verwachten, elk met hun eigen invalshoek. Catchy hardrock uit het boekje. Deze worden echter opgevolgd door een draak van een nummer met de veelzeggende titel Ballad Of An Old Man. Ingetogen, voorspelbare tekst, en instrumentale climax; te saai voor woorden. Toppunt van na-aperij vinden we met Skygazer; zelfs de titel verraadt het al (Rainbow's Stargazer). Een nadrukkelijker benadering van het Deep Purple/Rainbow geluid is waarschijnlijk zelden gehoord. Zowel zang, gitaar- als orgelgeluid klinken als regelrechte kopie.

Het nummer 1978 met bijbehorende video belichamen waarschijnlijk nog wel het best het oubollige gehalte van deze release. Zelfs Saxon klinkt tegenwoordig nog origineler. Ik heb het vraagstuk al vaker opgeworpen (in diverse bewoordingen): schaamteloos jatwerk of oprechte adoratie; de scheidslijn is, zeker hier, erg dun. Ik heb eerlijk gezegd moeite met The Dagger, hoe oprecht de insteek ook bedoeld mag zijn. Ok, kwalitatief in orde; maar het blijft wringen wat mij betreft.