Loading...

Tombstoned - Tombstoned

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 15-12-2013

Tracklist

01. Through Days
02. Daze of Disintegration
03. Rat Race
04. The End
05. Faded
06. Last Waltz

Het Finse Tombstoned (niet te verwarren met het Noorse Tombstones natuurlijk, al zijn er zeker muzikale overeenkomsten te bedenken) is actief sinds 2010. De band bracht in juli 2012 een tweetrack EP uit, die leidde tot een uitnodiging van Electric Wizard's Jus Oborn, op dat moment curator van het Roadburn festival, om aldaar te komen spelen. Aldus geschiedde, en de naam van Tombstoned was in elk geval in Nederland voor even gezet.

Vorige maand verscheen het debuutalbum van de Finnen, eenvoudigweg Tombstoned getiteld; zo kan er een volgende stap gezet worden op weg naar, tja naar wat eigenlijk? Het beluisteren van dit album op zo'n typische zondagmiddag 'after the night before' blijkt wat mij betreft een schot in de roos.

Tombstoned klinkt in muzikaal opzicht als een authentieke nazaat van Black Sabbath, met hoge, galmende zang die ik zou willen omschrijven als een mix van King Diamond (clean, hoge uithalen) en de neerslachtigheid van Robert Smith (The Cure). Ik geef toe, dat klinkt wat raar, maar zeker dat laatste element hoor ik er zeker in terug en is hier een onmisbare schakel.

De klassieke stonerdoom wordt opgeleukt met invloeden uit de psychedelische en spacerock. Zoals te horen is in mijn persoonlijke hoogtepunt van het album Daze of Disintegration. De spacerock-achtige versnelling maakt dit nummer echt zo compleet. Verder is het vooral de treurniswekkende sfeerzetting van de muziek die me zo aanspreekt. De muziek is buiten genoemd voorbeeld trager dan traag, lomer dan loom, en lijkt me in staat om het meest depressieve in een mens naar boven te halen.

Nadrukkelijk gedrenkt in de jaren '70 lijkt Tombstoned het zoveelste product van de retro-hype. Het valt me dan ook niet mee om aan te geven wat juist deze band dan zo bijzonder maakt. Zoals zo vaak is dit puur een kwestie van gevoel, dit album laat me niet los en stelt me in staat tot een heerlijke waas van zelfmedelijden en aangename gevoelens van depressiviteit. Zwelgen in treurnis, en dat zonder extra hulpmiddelen, puur vanwege de uber-desolaat klinkende muziek. Wauw!

Jussi Toropainen - Vocals, Guitars

Sporge - Bass

Akke - Drums