Tombstones - Red Skies And Dead Eyes

• BandTombstones [NO]
• TitelRed Skies And Dead Eyes
• Release datum04-10-2013
• LabelSoulseller Records [NL]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Black Moon
02. King of Daze
03. Obstfelder
04. The Other Eye
05. Red Skies and Dead Eyes
06. Demon Cave

Gedomineerd door ultra laag gestemde gitaren en zware bastonen en ondersteund door sober maar degelijk drumwerk zwoegt Tombstones zich op dit album door een zestal loodzware tracks heen. Het tempo is over het geheel genomen trager dan traag, de muzikanten gunnen zich geen momentje van frivoliteiten. De veranderingen in tempo zijn subtiel, de riffs grooven als de spreekwoordelijke tiet; of de ballen uit de broek, doorhalen wat niet van toepassing is.

Dit was zo'n beetje de tweede alinea van mijn review van Tombstone's vorige album Year Of The Burial van juni vorig jaar. Die regels zijn ook zonder enige terughoudendheid van toepassing op het nieuwe werkje van dit logge Noorse trio. Voorgesteld had ik de band dus al, hier is hun vierde album (en het tweede voor Soulseller) Red Skies And Dead Eyes. Waarop naar mijn idee dus verdomd weinig veranderd is sinds het vorige album, en gelukkig maar!

Tombstones verstaat wat mij betreft de kunst om op het eerste gehoor simpele muziek pakkend en onderhoudend te maken en te houden. Ik zou bijna zeggen uiteraard, is deze muziek geïnspireerd op Black Sabbath, daar ligt de basis, maar Tombstones geeft er een heel eigen, smerige draai aan. De mix van stoner, doom en sludge houdt mij opnieuw zo'n drie kwartier in de greep, slepend, dreigend en onheilspellend.

Even veer ik op wanneer King Of Daze begint; het lome tempo wordt even losgelaten voor uptempo stoner geronk, al zal het niet verbazen dat ook deze track vertrouwd uitmondt in een dreigend en slepend monster. Verder is het qua tempo eentonigheid troef, zonder dat ik me ook maar een seconde verveel.

Ik laat mij graag meevoeren door deze duistere klanken, geholpen door de minimale, haast verstopte vocalen, die de weg lijken te wijzen naar elders. Waarheen? Geen idee, maar de muzikale omlijsting van dit angstaanjagende verhaal voorspelt niet veel goeds. Ik volg echter gewillig.