Urgehal - Aeons in Sodom

• BandUrgehal [NO]
• TitelAeons in Sodom
• Release datum12-02-2016
• LabelSeason of Mist [FR]

Tracklist

01. Dødsrite
02. The Iron Children
03. Blood of the Legion
04. The Sulphour Black Haze
05. Lord of the Horns
06. Norwegian Blood and Crystal Lakes
07. Thy Daemon Incarnate
08. Endetid
09. Psychedelic Evil
10. Woe
11. Funeral Rites (Sepultura cover)(bonus)
12. Twisted Mass of Burnt Decay (Autopsy cover)(bonus)

Urgehal is al sinds midden jaren '90 een serieuze naam binnen de Noorse black metal, maar is hier nog nooit aan de orde gekomen. Dat laat zich verklaren door het gegeven dat de band z'n laatste album Ikonoklast uitbracht in 2009; voor die tijd bracht de band ook al een vijftal prima ontvangen albums uit. In 2012 overleed echter zanger, gitarist van het eerste uur Trond Bråthen - een natuurlijke doodsoorzaak overigens - waarna de rest van de band heeft besloten om met Urgehal te stoppen. Wel besloot het resterende duo het werk dat nog op de plank lag af te maken.

Als oprecht eerbetoon verschijnt er nu dus nog een allerlaatste album, waarop nog composities en gitaarpartijen van de overledene te horen zijn, en de vocalen zijn ingeschreeuwd door diverse gerenommeerde collega's als Nocturno Culto, Hoest, Niklas Kvarforth, Nattefrost, Mannevond en Nag. Ook zijn er nog wat gastbijdragen op de snaren te horen, zodat een aanzienlijk deel van de Noorse black metal scene op dit album vertegenwoordigd is.

Puur qua muziek horen we op Aeons in Sodom, zo heet het album dus, weinig verrassende zaken voorbijkomen. Het is lekker in het gehoor liggende black metal, geholpen door een vrij volle, hedendaagse productie. De muziek is veelal op midtempo (Norwegian Blood and Crystal Lakes), maar wel vlijmscherp en lekker boosaardig. Verwijzingen naar andere bands zijn voldoende te vinden, opvallend genoeg vaak in de richting van de vocalist van dienst. Na het indringende intro Dødsrite horen we met The Iron Children en Blood of the Legion gelijk twee ijzersterke tracks voorbij komen, die een goed inzicht geven in hetgeen Urgehal te bieden heeft/had.

The Sulphour Black Haze is daarna wel een heel donker nummer, bij vlagen doomend traag zelfs, en o zo intens gemeen klinkend. Taake's Hoest kwijt zich hier dan ook uitstekend van z'n taak, en geeft het nummer nog eens extra evil laagje mee. Sowieso zijn op dit album meerdere dreigende, slepende stukken te vinden, die een aangename afwisseling vormen op de verder scherpe, ijskoude black. Zo is Psychedelic Evil, behalve een boosaardige titel, ook een heerlijk sfeervol nummer, een goed voorbeeld van de power die hier te horen is. Wat een heerlijk nummer, een van de betere van Aeons in Sodom!

Er staat wat mij betreft eigenlijk maar een minder op het album, dat is Endetid, waarvan ik de zang, zeker ten opzichte van de rest, ronduit vind tegenvallen. Voor de rest heb ik genoten van een afwisselend en sterk uitgevoerd black metal-album. Misschien weinig origineel, maar uiterst sfeervol! Met het kippenvel-opwekkende Woe als slagroom op de weinig feestelijke taart. Als toetje volgen dan nog twee covers; leuk, maar ze voegen weinig toe aan dit sterke album.